New Zeeland

Brisbane naar Christchurch

Zondag 09augustus is het dan zover om 4.45 heb ik mijn wekker gezet voor de vlucht naar Auckland new zeeland. Maar natuurlijk was ik al voor de wekker wakker, wat nog een voordeeltje had kom ik nog even Skypen met ArjanJ

Om 5.30 kwam de taxi mij halen om mij naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen verbaasd het me altijd hoe snel je hier in Brisbane door de douane heen gaat, oké was het nog vroeg nu maar toch. Bij het douane mannetje aangekomen, waren er weer problemen met mijn paspoort net als in februari toen ik in Australië aankwam, maar nu vertelde hij dat mijn paspoort niet goed scande, dus hij nam hem even mee voor een ander scan apparaat. Maar goed alles ging vlot. En ik mocht weer met de A380 vliegen, deze keer in Economy class maar dat vond ik juist leuk, kon ik dat ook eens zien

Al met al duurde de vlucht naar Auckland 3 uur. Ik zat bij het raam dus kon mooi naar buiten kijken. Aangekomen in New zeeland deed de douane iets lastiger, ze vroegen iedereen allerlei vragen; wat je kwam doen, waar je vandaan kwam, op wat voor visa ik in Australië was etc. Maar ik heb mijn stempel (visitor visa )voor NZ gekregen.

Op naar de volgende vlucht naar Christchurch. Ik kon opinternationale luchthaven mijn koffer inchecken om vervolgens via buiten naar de nationale luchthaven te lopen (20 minuten), er gingen ook shuttle bussen, maar ik vond het wel lekker om even een frisse neus te halen.

Op de nationale luchthaven aangekomen, kon ik weer vlotjes door de douane heen. En hoefde uiteindelijk maar een uurtje wachten voordat de vlucht vertrok met Air New Zealand. Tijdens de vlucht kreeg je hier nog gewoon zonder te betalen een kop thee of koffie met een koekje en daarna nog een snoepje. En dat alles op een vlucht van 75 minuten. Geweldig. Ik had weer een plekje bij het raam en kon ik van een mooie zonsondergang genieten, dat was lang geleden, in Australië (omgeving Brisbane) kan je alleen mooie zonsopkomst bekijken.

In Christchurch aangekomen kon ik met een shuttle busje naar een hotel, waar ik mijn huurauto kon ophalen. Daar bij de receptie aangekomen vroeg het mannetje wat mij hielp of ik nog van plan was ver te rijden, er was een ijs waarschuwing uitgegaan voor het hele Zuidereiland, lekker dan.
Ik hoefde maar 10 kilometer te rijden naar mijn hotel dus dat viel wel mee. Vervolgens kwam er een ander mannetje om mij naar mijn auto te brengen, leest hij ineens mijn naam voor Roelientje van der Haar. Hahaha was het een Nederlandse man die 45 jaar geleden naar NZ was verhuisd.

Op naar mijn eerste accommodatie, dat was dus weer lastiger dan gedacht, ik heb drie keer door de straat gereden voordat ik het gevonden had, maar gelukkig 3 maal is scheepsrecht. De eerste nacht had ik een kamer in het Jailhouse accomodation. Dit is een oude gevangenis die ze omgebouwd hebben tot hotel. Ik heb dus voor het eerst in mijn leven in een cel geslapen. De kamers hadden nog steeds ijzeren deuren, was een erg leuke accommodatie.

Christchurch naar Hokitika

’s Ochtends schrok ik om 8 uur wakker, eerst even de twijfel staat mijn mobiel op AU tijd of NZ tijd, mijn horloge gecheckt en mijn mobile stond op NZ tijd. Ik wou toch nog even in het centrum van Christchurch kijken, maar daar ben ik weer snel weg gegaan, wat een depressieve bende. In 2011 is hier een zware aardbeving geweest waarbij 185 mensen zijn overleden, maar de hele stand is 1 grote bouwput en is nog niet weer opgebouwd, nog heel veel ingestorte gebouwen, het was een spookstad, en de regen hielp ook niet mee..

Ik maar op pad, ik had besloten om via Arthurs pass door de zuidelijke Alpen naar de Tasman Zee (oost kust) te gaan. Niet wetende waar ik die avond zou slapen. Omdat ik nog niet had ontbeten, ben ik gestopt in een klein plaatsje Darfield waar ze 1 café hadden waar ik heerlijk scrambeled eggs heb gegeten. Je had hier al erg mooie uitzichten op de bergen, was benieuwd waar de weg mij naartoe zou lijden. Hoe dichter ik bij de Alpen kwam hoe meer sneeuw er lag ondertussen een behoorlijk pak, had ik nu zomervakantie of wintervakantie, lekker verwarrend sneeuw in augustus, maar hier is het nu eenmaal winter dus is het een winter vakantie. Ik ben zelf nog nooit met sneeuw in de bergen geweest dus ook wel weer eens leuk. De weg was niet altijd even sneeuwvrij en was dus rustig aan de pass over. Soms kwam je achter een vrachtwagen die niet harder dan 30 ging, maar dat vond ik niet zo heel erg kon ik lekker van het uitzicht genieten. Ben regelmatig even gestopt. Ik ben in Arthurs pass village gestopt een een wandeling te maken. Ik heb gekozen voor de Devil’s punch bowl track. Dit was een wandeling naar de voet van een 131 meter hoge waterval. Was nog een behoorlijk klimmetje door de sneeuw, maar wel erg mooi. Hierna weer doorgereden want ik moest nog steeds een behoorlijk aantal kilometers maken voordat ik uit de alpen zou zijn en dat wil je niet in het donker doen. Je hebt hier veel enkel baans bruggen, je moet elke keer goed kijken of er niks aan komt vanaf de andere kant, want ze kunnen behoorlijk lang zijn. Op een gegeven moment had je zelfs een enkel baans brug die je met een trein moest delen, ja je leest het goed een trein. Je moest met je auto over een treinspoor rijden over een brug, ik heb toch wel regelmatig in mijn achterruitkijk spiegel gekeken om te checken of er geen trein aankwam. Vervolgens kom je bij een rotonde, waar een treinspoor midden door de rotonde loopt, ze hebben hier wel bijzondere verkeer situaties. Uiteindelijk ben ik uitgekomen in klein plaatsje Hokitika. Ik vond het Fitzherbert Court Motel, ik vragen of ze nog een kamer hadden en ik had geluk. Het was wel een beetje duurder dan gepland, maar ja ik had geen zin om verder te zoeken. Toen ik mijn kamer/studio bekeek, was ik gelijk blij. Ik had een bad, en wat heb ik dat de laatste 6 maanden gemist. Ik ben gelijk het stads centrum(pje)in gegaan, eerst even langs de supermarkt om een paar flesjes water te kopen voor onderweg. Ik heb nog een heerlijk strandwandeling gemaakt. Het strand is niet zo mooi als in Australië, zwart zand met heel veel aangespoelde takken etc, maar de zonsondergang was erg mooi.

Ik heb heerlijk gegeten bij Stumpers bar en cafe. Om vervolgens twee uur in bad te gaan liggen. Ik had zelfs warmte lampen in de badkamer. Geweldig.Daarna het bed maar eens getest heerlijk bed ook, dus geld meer dan waard.

Hokitika naar Haast

Brr het was vannacht toch best wel koud, en heb halverwege de nacht maar een trui aangetrokken. Toen ik de deur van min accommodatie open deed stond mij een leuke verassing te wachten, de ramen van mijn auto waren bevroren, lekker dan kan ik ook nog ramen krabben.

Maar ja waarmee, in een huur auto hebben ze nu eenmaal geen krabber liggen. Ik kon kiezen uit bankpas, creditkaart of rijbewijs, maar voor mijn rijbewijs gekozen.

Gelukkig zat het ijs er niet al te vast op en kon ik vlot op pad. Op naar het zuiden, ik ging wel weer kijken hoever ik kwam. Het plan was om naar de gletsjers te gaan. Mijn eerste tussen stop na 150 kilometer was de plaats Franz josef. Je had hier allerlei mogelijkheden om een helikopter vlucht naar de Franz josef gletsjer te boeken. Dit leek mij wel heel erg gaaf, dus ik 1 van de boeking bureau's binnen gelopen om de te vragen naar de mogelijkheden. Ze gaf al snel aan dat er vanuit deze plaats niet zo veel vluchten gingen en of ik ook nog verder naar het zuiden ging, want vanaf het plaatsje Fox Glacier gingen wel verschillende vluchten, geen probleem die kant ging ik toch op. Dit was nog een half uurtje rijden. Omdat ik nog tijd over had heb ik besloten om nog even bij lake Matheson te gaan kijken. Hier heb ik een wandeling van 40 minuten gemaakt, waarbij je een mooi uitzicht had op Mount Cook en top van Fox glacier. Daarna ben ik nog naar een uitzicht punt op de gletsjer gelopen. Terug in het dorpje fox glacier het ik even een kopje thee gedronken, om vervolgens naar het boekingsbureau te gaan, bleek mijn vlucht te zijn geannuleerd, maar ze hadden mij bij een andere vlucht van een ander boeking bureau geplaatst. Ook goed, bleek ik nog mazzel te hebben ook dit was een 40 minuten vlucht en ik had maar voor een 20 minuten vlucht betaald. Maar wat was dat super om mee te maken zeg. Heel apart om in een helikopter te vliegen. We zijn over de bergen en over de gletsjer gevlogen op ongeveer 3 kilometer hoogte. Ook zijn we nog op de berg in de sneeuw geland om van het mooie uitzicht te genieten. Wat een geweldige ervaring, mocht je ooit in NZ komen dan is dit wel een aanrader.

Na de vlucht weer in de auto gestapt met een super grote grijns op mijn gezicht.

Ik wou toch nog wel wat kilometers gaan maken naar het zuiden, nog even een pitstop gemaakt bij knights point met natuurlijk weer een mooi uitzicht. Hierna doorgereden naar Haast. Dit is niet meer dan 2 huizen, een motel, en een dorps café/restaurant/snackbar. Ik heb hier een kamer geboekt, omdat ik voor het donker de Haast pass toch niet meer over kwam. 1 in het donker wil je niet door de bergen rijden en 2 overdag kan je zoveel mooie dingen zien. Dus maar in dit gehuchtje gestopt. In het dorps café/restaurant/snackbar wat gegeten, moet zeggen dat het erg lekker was.

6 maanden Australië voorbij

Omdat donderdag 6 augustus mijn laatste dag op het werk zou zijn, hebben we vrijdag 31jul een Roelien’s Goodbye drinks gehouden. Omdat ik wel eens wat anders wou dan de Norman Hotel (vlak bij het werk) of de Gobblers op West End hebben we besloten om naar the Bavarian beer cafe te gaan om wat te eten en daarna te gaan dansen in Friday’s. Zo gezegd zo gedaan. In totaal waren we met z’n tienen wat erg gezellig was. Ik heb weer erg bijzondere drankjes leren drinken. Ik ben zelf om twaalf uur naar huis gegaan. Ik vond het welletjes aangezien de leeftijd erg gedaald was en het Bloot gehalte gestegen.Hahaha ik word toch oud.

Die zaterdag had ik afgesproken om bij Shanu te gaan eten met Kylie, Hui (van het werk).
Shanu komt uit India en zei zou Indisch voor ons koken. Ik had al om 14 hr met Shanu afgesproken om eerst nog even lekker met z’n tweetjes bij te kletsen. Omdat Shanu niet heel erg dicht bij mij in de buurt woont moest ik eerst nog ongeveer 40 minuten met de bus richting Browns plains. Tja ik dacht is dit nu nog steeds Brisbane, ja het is zo. Vanaf de bus halte ben ik naar haar huis gelopen, ze wou me wel op komen halen, maar ik vind 2 kilometer lopen niet heel erg ver. Het enige wat ik een beetje onderschat had was de temperatuur, was die dag 27 graden (winter ahum).

Toen Hui en Kylie er wond 5 uur ook waren begon Shanu met koken. Ik wou graag volgen hoe ze het allemaal deed, maar halverwege heb ik het opgegeven, dat was gewoon te veel kruiden, regeltjes en dingetjes. Het duurde al met al 3 uur voordat het klaar was. Ze heeft een heerlijke curry gemaakt met rosti (brood).Toen we aan het eten waren werd ik zo rood als een tomaat, het was wel pittig maar absoluut niet te, zal toch door de verschillende kruiden komen, Shanu voelde zich gelijk schuldig, maar het was heeeeerlijk.

De zondag ben ik gaan winkelen in Indoorooplliy shopping centre, ik moest toch nog maar een paar shirtjes scoren met lange mouwen voor New Zeeland, aangezien het daar een stuk kouder zou zijn.
Maar in Australië hang natuurlijk alle zomerkleding alweer in de winkels. Dus ik vond allerlei leuke zomerkleding en een bikini etc., maar gelukkig na lang zoeken ook nog lange mouwen. Op een gegeven moment moest ik gewoon stoppen met winkelen omdat ik niet meer kon dragen, best irritant als je met de bus naar het winkel centrum moet ;)

Nog 1 weekje werken en dan zou het einde van de 6 maanden Australië alweer aanbreken. Deze week stond weer in het teken van een inspectie, maar dit was een interne van Patheon zelf, maar de hele week grotendeels in het teken van mijn afdeling.Helaas duurde deze inspectie onverwacht de hele week en zou ik 7 augustus dus ook nog moeten werken.

Maar gelukkig hierdoor vloog de week wel voorbij. Vrijdag rond 12 uur was dan toch eindelijk mijn vakantie aangebroken. Ik kreeg van iedereen knuffels en ze wenste mij allemaal veel plezier.

Ik wou ‘smiddagsmijn koffer pakken maar ben op de bank in slaap gevallen. Oeps.
Daarom zaterdag ochtend mijn koffer maar gepakt. Ik had die dag nog met Shen afgesproken om samen te lunchen in Sunnybank. Dit is een wijk in Brisbane waar alle chinezen enAziatenwonen.Je hebt in Brisbane centrum ook een china town, maar dit is het “echte”china town. Shen heeft me hier alles laten zien, en je had het gevoel dat je inAziëliepalleen schoner, ik was 1 van de weinige blanken die er rond liep. We hebben heerlijk gegeten hier. Ik heb om half twee de bus weer terug gepakt. Toen ik 10 minuten in de bus zat, besefte ik ineens dat we zo van hetterrasjeweg zijn gelopen zonder te betalen ( te druk metkletsen). Ik Shen een SMS gestuurd, we hebben niet betaald. Binnen een minuut had ik Shen aan de lijn, we waren allebei een beetje beduusd. Shen is terug gegaan om te betalen. Nu ben ik haar nog een luch verschuldigd, heel vervelend.

Ik had die zaterdag ook afgesproken om bij Flor en Bradley te gaan eten. Als bedankje voor alle steun heb ik een fles wijn meegenomen ( die aan het eind van de avond op was), en stroopwafels, speculaasjes, pure hagelsag van de Ruijter en winegums (dutch windmills). De Kinderen waren door het dolle heen, ze wouden gelijk een stroopwafel. Bradley heeft een heerlijkelasagnegemaakt en we hebben een erg gezellge avond gehad. Terwijl ik daar was belde mijnmoeder nog via skype ( op mijn mob) Was wel evengrappigkon ik Mamslivevoorstellenaan Flor en Bradley. Tuurlijk had Flor nog twee pakken Tim Tams gekocht die ikaan mijn familie/vrienden in Nederland kon uitdelen. Het blijf een schat.

Tijd vliegt voorbij

Tja de tijd vliegt voorbij, na het klimavontuur van Mount Warning kon ik inderdaad twee dagen amper lopen. Jeetje wat heb ik last van mijn benen gehad. Ondertussen zijn we weer ruim een maand verder. Vooral heb ik het heel druk gehad op het werk, maar tussen door gelukkig ook nog wel leuke dingen kunnen doen.

10 juli hadden we een afscheidsborrel van Shanu een QC collega. De borrel werd gehouden in de Archive bar in West end. Was weer reuze gezellig. Hier kreeg ik te horen dat er een paar collega’s natijd gingen salsa dansen en ze vroegen of ik ook zin had om mee te gaan. Ik kan wel geen salsa dansen maar altijd wel gezellig om mee te gaan. Maar omdat we ondertussen toch wel een beetje trek hadden gekregen zijn we eerst naar Boundary street markets geweest. Dit is een soort van klein straatje waar ze allemaal eet stalletjes hebben, je kunt er echt van alles krijgen. Thai,Italiaans,Mexicaansen ja er stond ook een Hollandse kraam, waar je poffertjes kroketten enkaas soufle`s kan krijgen. Ik heb natuurlijk een portie poffertjes besteld, en even een kletspraatje gemaakt met hetNederlandsestel wat het kraampje rund. Hierna zijn we naar de dansschool gegaan waar wezouden Salsa dansen, vlak voordat we daar aankwamen hoorde ik en een paar andere collega’s dat het niet een gewone dans avond was maar het verjaardag feestje van de eigenaar, waar onze collega Julio ons mee naar toe sleepte, ach ja waarom ook niet. Daar aangekomen bleek ook nog eens dat er geen salsa gedanst werd maar zouk lambada. Tja zouk lambada zag er voor mij meer uit asl dirty dancinghahaha. En allemachtig wat voelde ik mij een stijve hark daar. Maar het was erg gezellig en we hebben met een paar collega’s ons opgegeven voor een cursus latin dansen.

12 juli ben ik met Erica (receptionistevan het werk) naar een Medevil festival geweest. Dit was een verkleedpartij voor volwassenen. Mensen waren verkleed als ridders, musketiers,Vikingenetc. Ook werdenertoneelstukkenopgevoerd. Best leuk om een middagje tussen te lopen, en het is zo bijzonder dat diemensen helemaal op kunnen gaan in hun rollenspel dat ze gewoon geloven dat ze echt elk moment een zwaard gevecht moeten/kunnen aangaan. Een collega van de afdeling waar ik werk en ook de broer van Erica deden hier aan mee. Heel bijzonder om je collega zo verkleed te zien. Totaal een ander persoon dan op het werk.

De week die volgde stond in het teken van een belangrijke inspectie op het werk. Deze inspectie verliep erg goed, zelfs zo goed dat er voor mijn afdeling alleen maar 1 aanbeveling werd gegeven en er geen verbeter punten waren (natuurlijk valt er altijd nog genoeg te verbeteren). Om dit vieren werd er op vrijdag een borrel gegeven door de directeur. Zoals ondertussen de meeste mensen wel weten gaat mijnAustraliëavontuurnog een deel 2 krijgen . Ze hebben mij de baan als QC manager aangeboden, en deze heb ik aangenomen. Die vrijdag waren de directeur en ik uit de contract onderhandelingen gekomen en heb ik die dag ook ontslag genomen in Groningen. Ik heb de QC manager in Groningen gebeld ( zij is van origine nietNederlands) en ik nam ontslag in het Nederlands.Toen stamelde ze wat en vroeg of ik het in het Engels kon herhalen wat ik zei. Natuurlijk kon ik dat, was haar antwoord vervolgens ohh ik had het de eerste keer toch goed verstaan. Hahaha. Op de borrel heb ik het toen ook bekend gemaakt in Brisbane. Iedereen was zo blij voor mij en ik kreeg van bijna iedereen een knuffel omdat ze het super vinden dat ik blijf. Ik kreeg in ieder geval een erg welkom gevoel.

Die zondag heb ik met een oud collega Shen afgesproken in Southbank ( ik heb maar twee weken tegelijk met haar hier in Brisbane gewerkt, maar ik ben haar een paar keer op een borrel tegen gekomen en het was elke keer erg gezellig) Ze hadden hier in soutbank een of ander festival met allemaal eet kraampjes.Was reuze gezellig en de dag vloog voorbij.

Toen was het alweer de 26^ste. Ik heb vandaag een auto gehuurd en ben een beetje gaan rond toeren. Ik had gewoon zin om auto te rijden. Het links rijden gaat me steeds gemakkelijker af. Ik ben naar D`Aguilarnationaalpark gereden. Heerlijk al de smalle bochten en weggetjes in de bergen/heuvels.Ik heb ook lekker gewandeld hier. Even lekker op zondag middag in het bos wandelen, dat het bos dan gelijk een regenwoud is blijft apart. Ook blijft het bijzonder hoe dicht bij Brisbane je al in het regenwoud loopt. Toch wil ik hier nog een keer naartoe als het het regenseizoen is, want nu stonden alle riviertjes en beken droog.

Ik ben door gereden naar lake Wivenhoe. Ik ben om dit meer heen gereden en daarna weer door het National park terug naar Brisabane. Heerlijk genieten was dat. Ik was blij dat ik een GPS bij mij had, maar ondanks dat reed ik nog verkeerd in Brisbane. Je moet namelijk erg goed opletten want bijna elke wijk heeft wel dezelfde straat namen en ik had dus de verkeerde wijk te pakken oeps.

Ohh ja wist je dat:

-Ik Jong belegen Nederlandse kaas heb gevondenen dat (ondanks dat ik meer van oude kaas ben) op witbrood heel erg lekker was.

-Twee weken geleden Nederlandse week was bij de aldi. Je hier dus stroopwafels, drop (zoet en zout) speculaas etc kon kopen. Speculaas op witbrood ook heel erg lekker was.

-DeAustralischemannen de dames altijd voor laten gaan. Zelfs de bejaarde slecht lopende mannen erop staan jevoor te laten

-Iedereen van jong tot oud de bus chauffeur bedankt bij het verlaten van de bus

-Ik er niet aan kan wennen dat de mensen hier in winterjassen en mutsen lopen, mensen zo koud is het nou ook weer niet hier.

-Ik voor het eerst in mijn levencricketheb gespeeld.

-Mijn things to do in Australie lijst groeit in plaats van krimpt.

Nog twee weekjes en dan ga ik twee weken op vakantie naar Nieuw zeeland voordat ik (voor 4 weken) weer naar Nederland vlieg. Ik heb er al erg zin in en ben zo benieuwd naar al het moois dat ik daar weer mag zien. Tot gauw allemaal.

The Lost World en Mount Warning

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op mijn blog heb geschreven en ik ook eerlijk moet toegeven dat ik het niet echt allemaal heb bijgehouden, de tijd vliegt voorbij en je begint al gauw in een gewoon dagelijks ritme te komen. Op Donderdag 30 april was het dan toch tijd geworden dat Ramona en ik afscheid gingen nemen. Dus de wekker werd erg vroeg gezet, Ramona had namelijk de vlucht van 7 uur ’s ochtends richting Sydney (gelukkig was het een binnenlandse vlucht dus hoef je er geen twee uur van te voren te zijn). Toch was het welapart, normaal gaan we na zo’n vakantiesamen naar huis, maar nu had ik een beetje het gevoel dat ik zomaar achter gelaten werd. Maar ja het ritme werd zo weer opgepakt. En twee dagen later was het alweer weekend en had een een uitje naar Seaworld op het programma samen met Flor& Bradley en de kinderen. De kids vonden het fijn dat Bradley mee was aangezien de keren dat ik alleen met Flor en de Kinderen naar een pretpark ging dan regende het. Het was wel een leuk park een combinatie van een dierenpark en een pretpark. Je had er een paarattractiedie best heel leuk waren. Onder andere eencombinatie van een waterbaan en een achtbaan en ook een achtbaan waar je op Jetski’s zat. De kinderen wilden die laatste niet proberen dus gingen Bradley ik samen een ritje maken. Na dat we eruit waren vroegen de kids of het ook donker was in de tunnel. Hahaha hadden Bradley en ikallebeidie tunnel gemist, we keken elkaar en besloten nog een keer de gaan om dan toch die tunnel teontdekken. Bleek dat tijdens de ritin de tunnel de snelheid verhoogde en wij de eerste keer daar meer opgefocustwaren ipv de tunnel, conclusie de tunnel was niet echt heel donker.

En toen was het alweer mei, de maand van de vele feestdagen die ze helaas allemaal inAustraliënietkennen, dus dat betekende gewoon aan het werk terwijl in Nederland iedereen vrij was, maar ja dat hoort er nou eenmaal bij. Op 22 mei ben ik met een paar collega’s naar een toneelstuk geweest waar een vriendin van een van de collega’s in speelde. Dit toneelstuk werd opgevoerd in het Powerhouse, in de wijk New Farm hebben ze een voormalig elektrischiteit station omgebouwd tottheater. Ze hebben alle gravity op de muren laten zitten dus het geeft wel een apartsfeertje. Het toneel stuk was wel ok, maar soms kon ik de humor niet goed volgen omdat hetEngelsdat wel erg snel ging, maar was leuk om naar toe te gaan. Hierna nog wat wezen drinken metz’n allen.

Die zondag heb ik de Bus gepakt naar UQ (university of Queensland), hier ben ik op de Citycat (watertaxi) gestapt deze gaat iets sneller dat degene waar ik het eerder over heb gehad. Met de Citycat ben ik naar New Farm gevaren. Vanaf New Farm ben ik terug gelopen langs de rivier naar Southbank (ongeveer 6 km). Was een leuk rondje om te maken, en ff erop uit te zijn.

Ondertussen had ik besloten om toch maar een fiets te kopen. Dus ik op 30 mei op zoek gegaan en er toch nog een kunnen kopen. Gelijk maar even een helm aangeschaft, want die is hier verplicht voor alle fietsers. Ik heb de fiets naar huis gefietst, en gestalt. Omdat ik ‘smiddags had afgesproken met Flor om naar Movie world te gaan kon ik hem niet direct goed uittesten. Dus dit heb ik maar op zondag gedaan. Ik ben richting Southbank gefietst en daar de Rivier overgestoken. Ik ben vervolgens langs de rivier richting UQ gefietst. Fietsen is hier toch weel een andere bezigheid dan in Nederland, en dat komt vooral omdat het hier heel heuvelachtig is en er hier en daar hele pittige klimmetjes tussen zitten. Bij UQ ben ik de rivier weer overgestoken, na de brug kwam er een erg steil klimmetje die ik niet tot aan boven heb kunnen fietsen, maar ja oefening baard kunst zeggen ze.

Nu was het dan ook tijd om op de fiets naar het werk te gaan, Maar wie het bedacht heeft ik weet het niet maar het werk staat dus ook boven op een aardig heuveltje. Pittig klimmetje weer met op de helling ook nog een paar drempels om het helemaal makkelijk te maken. Maar ja ik moest ook nog even toegang regelen voor de fietsen stalling. Wij kunnen gebruik maken van defietsenstallingvan deburen (TRI). Omdat het werk dus op een heuvel staat, wil het zo zijn dat de ingang aan de voorkant van het gebouw een verdieping hoger is dan de ingang aan de achterkant van het gebouw. Aan de achterkant mag je niet komen als voetganger/fietser omdat hier alle goederen worden geleverd. De fietsenstalling is dus een verdieping lager. Dus hebben ze hier een fietsen lift. Je kan je fiets hier in stallen en die gaat dan naar beneden direct de fietsen stalling in. Zelf kan je daar dan met de trap naartoe, wel een grappig systeem.

Ondertussen is de maand Juni alweer aangebroken en staat er eindelijk een feestdag op het programma namelijk 08 juni en dan vieren ze Queens Birthday. Ik toch maar even nagevraagd hoe dat zat omdat ze hier geenKoningshuis hebben. Maar dat heeft te maken met de Commonwealth envieren ze dat Queen Elizabeth van Engeland jarig is, niet vervelend. De meeste mensen gaan gelijk een weekend weg als je een lang weekend vrij hebt. En zo ook ik. Ik wasuitgenodigdom met Bradley enFlor mee te gaan naar een Farmhouse met de hele familie van Bradley. Eerst wist ik even niet wat ik ervan moest denken maar ik heb het aanbod aangenomen. Die vrijdag zou Bradley,Flor en mij om 17 uur ophalen bij UQ (vlak bij het werk). Dus had ik besloten om een middagje vrij te nemen om even rustig mijn spullen te pakken en de laatste dingen te kopen, maar helaas kwam er een extra ingelaste SMT vergadering tussen door en kon ik uiteindelijk een 15.30 richting huis, waardoor het nog even een race tegen de klok werd, maar gelukkig was ik op tijd bij UQ. Omdat Bradley nog wat was vergeten moesten we eerst nog even langs hun huis en gingen we dus wat later weg, maar om 18 uur gingen we op pad naar de Lost world vlak bij Lamington National Park ten zuiden van Brisbane, ongeveer 1,5 tot 2 uur rijden. Omdat het ondertussen al aardig donker was kon je niets van de omgeving zien, maar dat ging ik de volgende dag welontdekken.Aangekomen bij Worendo cottages werd ik aan de familie voorgesteld. Ik werd heel enthousiast ontvangen en van Bradley’s moeder kreeg ik gelijk een knuffel en een kus. Ik moest wel even wennen aan de lengte van deze familie, want ze zijn allemaal bijna een kop kleiner dan ik. En dan kwam er ineens Allan binnen de zwager van Flor en Bradley die over de twee meter is. Heel bizar contrast. In totaal inclusief mijzelf waren we met z’n 14-en. Wij waren de laatste die aankwamen, dus het eten werd opgewarmd voor ons en we konden gelijk aanschuiven. Elke avond zorgde er een ander gezin voor het eten en “opa”en “oma” zorgden voor de lunches. Ik kreeg een tweepersoonskamer voor mijzelf, wat dus eigenlijk de kamer voor Bradley en Flor was, maar hun zouden op matjes op de grond in de woonkamer slapen. Ik gaf aan dat ik dat ook wel wilde maar ze stonden erop en dus kan je praten wat je wilt maar dan gebeurd het zo. Dus maar accepteren. Heerlijk geslapen omdat het hier heerlijk donker en stil is.

Die morgen was ik erg onder de indruk van de omgeving, het huis stond op een berg met een super mooi uitzicht, zo gaaf. Die ochtend zijn we een wandeling gaan maken, wat inhoud dat je gewoon door de landerijen struint en onder hekken doorkruipt of erover heen klimt. Soms ook door de struiken moet omdat er niet altijd een even goed pad is. Dus we hebben een heuvel/berg beklommen en vanaf de top had je echt een heel mooi uitzicht. Toen we terug kwamen ging deeigenaardeschapen voeren, waar we mochten helpen. We hebben bij de Farm gelunched en wat gerelaxed. Ik had een zak Salmiak ballen van mijn collega’s in Groningen opgestuurd gekregen en die had ik mee genomen. Flor wou er wel 1 proeven, todat ze door kreeg wat erin zat namelijk Ammoniumchloride poeder. Dit zijn chemicalien die wij ook gewoon op het lab hebben staan. Ze was er gelijk klaar mee. Ik zei nog dat als het giftig was ze het niet verkochten, maar dat hielp niet meer. ’s Middags zijn we naar een beek gereden om daar een stukje te wandelen. Moesten gelijk deze beek oversteken, dus schoenen uit en door het ijskoude water. IJs koud kan hier natuurlijk niet, maar het was echt koud. Eindje verderop moesten we hem nog een keer oversteken. Uiteindelijk kwamen we bij een stukje uit waar je met behulp van een touw kon afdalen om bij de beek uit te komen. Hier kan je ook zwemmen als je dat wilt, maar dat was mij te koud.

Ondertussen begon het best hard te regenen en waren we binnen de kortste keren doorweekt. Omdat mijn schoenen en sokken niet toch al nat waren heb ik niet de moeite genomen om ze de terug weg uit te trekken bij het oversteken van de rivier. Aangekomen bij de auto een snelle bloedzuiger inspectie gehouden, maar gelukkig had niemand er een. Bij het huis aangekomen was er een hele mooie regenboog die compleet was, dus ik snel de auto en een foto genomen. Daarna binnen mijn schoenen bij het haardvuur gezet om te drogen. Bij het Farmhouse stond ook een chili boom/plant. En omdat Flor en Bradley echte chilli eters zijn, werden er elke dag verse chilli’s geplukt.En die werd door Flor bij het ontbijt , lunch en avondeten gegeten. Ik wou die chili wel eens proberen dus ik een heel klein stukje bij mijn avondeten gedaan. Niet normaal zo heet als deze waren, het brande mijn mond uit, en ik begon gelijk extreem te zweten. Zei Alan heel droog , dat is ook een manier om je baas te doden. Wij allemaal in een deuk, maar 5 minuten laten vroeg het 10 jarige zoonte van Flor aan mij: ben jij echt mama’s baas? Ikke: Ja. Zoontje: Nee serieus ben je echt mam’s baas? Ikke: Ja. Daarna aan Flor: Is Roelien echt jouw baas? Flor: ja. Het ging er niet helemaal in. ’s Avonds was het erg relaxed, er waren mensen spelletjes aan het spelen of een boek aan het lezen, waar je maar zin in had.

De volgende morgen ben iksamenmet Allan op pad gegaan, om foto’s te maken. Maar voordat we vertrokken kwam Caiden het 7 jarige zoontje van Flor eraan gerend en zei: Omdat jij mama wou vergiftigen met het snoepje, probeerde mama jouw te doden met de Chilli, tja het is maar wat zo’n jochie bezig houd. Hahaha. Alan en ik maar op pad, dus wij de heuvelafgedaald dwars door het hoge gras en over hekken klimmen. Ook moesten we een beek over. Waarvan we dachten dat we eroverheen konden springen, maar de kant was niet zo stevig als we dachten, wat resulteerde in weer twee kletspoten, maar wat geeft het.Vervolgenszagen we ineens eenpaar walabi’s springen, zo gaaf was dit, helaas had ik geen tijd om een foto te maken. Maar dit was voor mij de eerste keer dat ik ze (niet dood) in het wild zag. MijnAustraliëavontuurkan nietmeer stuk. Daarna door naar de plek waar we foto’s wouden nemen. Omdat Allan een of ander apart systeem had die hij moest opbouwen was hij hier wel even mee bezig. Ondertussen kwamen de koeien naar ons toe gelopen omdat die wel ergnieuwsgierigwaren wat we aanhet doen waren in hun wei.Wat wel weer grappig was. Toen we terug waren hebben we ontbeten en heb ik een beetje gelezen. Daarna zijn we met een paar gaan vissen bij de vijver die beneden in het dal lag. En daadwerkelijk is er ook nog 1 vis gevangen.’s Middag zijn we naar een ander deel van de beek gereden waar ook “oma”mee naar toe kon. Ook daar was er weer een plek waar je kon zwemmen en hier is het nichtje van 13 er ook daadwerkelijk in geweest, bikkel mij te koud.

Ik besloot om terug te gaan lopen naar het Farmhouse. Omdat er niemand zo gek was om mee te gaan ben ik alleen gegaan, maar dit gaf je een heerlijk alleen op de wereld gevoel, het enige geluid kwam van de dieren en de vogels, weer genieten, ook nog een paar mooie vogels gezien. De wandeling duurde al met al een uur, en ik was gelukkig ruim voor het donker thuis. Als ik voor het donker niet terug zo zijn gingen ze me wel zoeken hahaha. Dit was tevens de avond dat wij (Flor en Bradley) moesten koken. Ik kon/mocht natuurlijk niet helpen van Flor. Uiteindelijk is het mij geluk dat Flor mij toestond om in de pan te roeren terwijl zij alles sneed en toevoegde. Na het eten hebben we buiten de vuurkorf aangestoken enMarshmallowsgesmolten op stokken die we ‘s middags in het boshadden gevonden. Deze avond was het super helder weer en kon je heel veel sterren zien. Dan besef je weer hoeveel lichtvervuilinger is, zo veel sterren blijft heel bijzonder.

De volgende morgen heb ik nog wat rondgewandeld in de omgeving van het huis en nog wat gelezen, waarna we zijn begonnen met het inpakken van alle spullen. Na delunchwas het tijd omafscheid te nemen van iedereen, en “opa” had ij bij deze geadopteerd in de familie, en ze hoopten me nog weer te zien voordat ik naar Nederlandvertrok. Daarna zijn we vertrokken richting Brisbane. Watwel weer leuk was dat je nu kon zien door wat voor een landschap we vrijdag ik het donker zijn gereden.

Ik heb in ieder geval weer reuze naar mijn zin gehad.

Het weekend erna had ik met twee collega’s afgesproken om Mount Warning te gaan beklimmen om de zonsopkomst te bekijken. Dus ik zaterdag op zondag nacht om 1 uur de wekker gezet,snel onder de douch gesprongen en naar het huis van Andy mijn collega gelopen. Hier zou ook een andere collega naar toe komen maar die had op het laatste moment afgehaakt. Wel ging er nog een Huis genoot van Andy mee en een vriend van hem. Wij met zijn vieren op pad, omdat we nog ergens verkeerd waren gereden waren we al met al rond 4.30 aan de voet van de Berg. Mount Warning is 1200m hoog en het 4,4 Km naar de top en ook weer 4,4 km terug. Het is dus een pittig klimmetje. We waren nog niet eens zolang onderweg en toen kwamen we het eerste wild life tegen, namelijk een mega grote slak. Het “huisje”van de slak was nog een stukje groter als mijn vuist, echt bizar gewoon. Het klimmen/wandlen was best een uitdaging in het donker met alleen maar een zaklamp. We hebben zelfs op een bepaald moment de zaklampen even uit gedaan, je zag de mensen om je heen niet eens meer staan. Onderweg kwamen we nog meer van die gekken tegen die het zelfde gingen doen. Al met al zijn we in een redelijk straf tempo die berg op geklommen en waren we in goed 1,5 uur boven. Het laatste stukje was best heftig, hier was het zo stijl dat je echt moest klimmen, en je dus goed moest kijken waar je je voeten neer zet. Hier was wel een ketting gespannen, waar je je aan vast kon houden, maar al met al was het een pittig klimmetje van ongveer 200m. De pech was dat de top van de berg in de wolken hing en wij dus niet heel veel van het uitzicht konden zien. Ik schijn hier een abonnement op te hebben met uitzicht punten. Maar we hebben een paar mooie foto’s kunnen maken.

We zijn ongeveer 45 minuten boven geweest om hierna ons te wagen aan de afdaling. Gelukkig konden we onderweg nog van mooie uitzichten genieten, en waren we al met al weer om 9 uur beneden. Maar wat doen mijn benen pijn. Dat beloofd nog wat voor de komende dagen.

Vakantie

Vakantie in zicht

En toen was het alweer een weekje later, met op de planning een dagje Wet 'n wild met Flor en de kinderen. Dus werd ik op zaterdag morgen weer opgehaald door Flor. Ik was benieuwd want ik ben nog nooit naar een water pretpark geweest. Voordat we het park in gingen hebben we nog even bij de Woollies wat broodjes en een hele kip gehaald, aan gekomen in het park bedachten we dat we ook wel even messen, servetten en bordjes mee hadden moeten nemen, nou ja dan maar even kip met de handen plukken, maar het was heerlijk. Hahaha de kinderen zaten Flor al te sarren, als pa dit hoort...
Wel lachen, toen maar aan de water glijbanen begonnen. Eerst met zijn allen naar de Mammoth falls, hier zat je met zijn vieren in een rubber broodje en zoefde je van de glijbaan af, erg leuk. Daarna zijn we naar de River Rapids gegaan, gewoon snelle glijbanen, ik ging alleen aan het biet oprijd rechtop zitten, waardoor ik wel een aparte smak in het water maakte, maar gelukkig niks aan de hand. Je had hier ook een relax waterversnelling waar je met een rubber band gewoon met de stroom mee kon drijven. De kinderen vonden dit geweldig maar Flor en ik hadden het na 1 rondje wel gezien. Ik had ondertussen de aqua loop al gezien en die leek mij wel erg leuk om te doen, maar hier waren de kinderen nog te klein voor. Dus ik alleen naar boven met een soort van plankje op je rug. Boven aangekomen moest je in een buis gaan staan met je armen gekruist en je voeten ook. Vervolgens ging de vloer on je voeten vandaan. En had je een 40ft vrije val, waarna je met 60 km/hr door een loop vloog, en 10 seconden later was het alweer voorbij, maar wat een kik. Als laatste heb ik ook nog een glijbaan gedaan die praktisch met 90 graden naar beneden ging die was best eng moet ik zeggen. Maar al met al erg gezellig, en ik hou ervan poedelen in het water.
Op zondag moest ik helaas nog een paar uurtjes werken, om mij voor te bereiden op een klant inspectie die die maandag zou beginnen. Was al met al wel een heftig weekje, de twee inspectie dagen waren erg pittig, op maandag een Tour gegeven op het lab en verschillende vragen moeten beantwoorden, en toen bleek dat ik de volgende dag een presentatie moest gegeven over de afdeling. Wow, dus 's avonds maar even een presentatie in elkaar gedraaid. De volgende dag moest het dus gebeuren maar gelukkig ging het goed, en ik kreeg nog een compliment van de directeur en andere collega, dus dat was erg leuk. En toen was het alweer woensdag, de dag dat Ramona aankomt in Australië, ik heb haar opgepikt 's morgens vroeg op Roma Street Station, waar ze met de trein vanaf het vliegveld naar toe was gekomen, samen met de bus weer naar mijn appartement gegaan. Hier heb ik haar een 5 minuten speed tour door het huis gegeven om vervolgens mijn huissleutels achter te laten (wat raar is want je hebt de hele dag het gevoel dat je wat vergeten bent) en snel naar het werk te gaan. Ik had een sollicitatie gesprek dus ik kon niet te laat komen. Maar wel raar dat er iemand rond loopt in Brisbane die je kent vanuit Nederland. Helaas was ik wat aan de late kant thuis, maar we hebben samen heerlijk gegeten bij Canvas, het leuke restaurantje tegenover mijn appartement. Geweldig leuk personeel, leuke muziek, heel relax sfeertje, lekker tapas gegeten. Top, maar 's avonds konden we beide onze ogen bijna niet open houden, dus werd het tijd om ons bed in te rollen. De volgende dag mijn wekker maar extra vroeg gezet zodat ik niet te laat thuis zou zijn, maar ja dat is natuurlijk niet gelukt;)
Ik moest vandaag weer eens een presentatie geven over de nieuwe QC structuur aan het management team, zo geef je bijna nooit een presentatie en zo sta je ze om de paar dagen te geven. Maar ja dit ging ook weer goed eniedereen was het er mee eens dus kan het doorgevoerd worden. Dus weer een beetje te laat naar huis. Wij op zoek naar een leuk restaurantje in de buurt, want tja het is hier nu eenmaal even duur als je uit eten gaat of zelf kookt. Maar er was niet echt meer iets anders open dan de Canvas dus daar maar weer naartoe. Wat erg leuk was, de ober herkende ons en wist ook nog precies wat we de vorige dag hadden gegeten. Maar dit keer wouden we pizza, hij adviseerde ons om de pizza deal te nemen, wat ons uiteindelijk 30 dollar scheelde, wauw leuk, dat had hij niet hoeven doen....
Nog 1 dagje werken en dan heb ik ook eindelijk vakantie, maar ik moest nog zoveel doen op het werk dat ik maar om 6 uur ben begonnen en 's avonds weer om ongeveer 8 uur thuis was..... Heftig dagje en ja ik moest alweer een presentatie geven, maar dit keer aan de afdeling on de nieuwe structuur ook aan hun te vertellen. Maar de dag ging voorbij en ik heb VAKANTIE!!!!!!!
Samen met Ramona 's avonds naar South bank gegaan en hier lekker rond geslenterd en over een avond markt gelopen. Ook hier maar weer lekker gegeten en Ramona heeft haar eerste XXXX gedronken.

Ondertussen kon ik mijn ogen bijna niet meer open houden, maar ja we wouden natuurlijk de Story Bridge ook nog even bij avond bekijken dus maar op de gratis water Ferry ofwel stads taxi op het water gestapt en nog even over de rivier gevaren. En deze keer was ie oranje, hij heeft vaak een andere kleur, dus ik moet hem ook maar eens in een ander kleurtje fotograferen. Na een tijdje varen weer uitgestapt en naar huis gelopen. Helaas begon het onderweg heeeel hard te regenen en waren compleet doorweekt tegen te tijd dat we thuis aankwamen. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik daarna gelijk mijn bed ingerold.

18 april Op Naar Cairns

De volgende dag was het tijd om te vertrekken, eerst even samen op het balkon ontbeten en daarna de koffer gepakt om vervolgens de trein naar het Domestic Airport (binnenlandse luchthaven) te pakken. Daar aangekomen konden heel makkelijk zelf de koffer inchecken, ja dat ging op zich best makkelijk (we hadden samen maar 1 koffer) totdat we een zware bagage label aan de koffer moesten hangen ( lees samen 25 kg, dat valt best mee) eerst drukte ik op een knop, waardoor de koffer de band al op ging terwijl Ramona het label er nog niet aan had. Kon hij natuurlijk niet goed gescand worden, komt hij weer terug, maar print dat systeem gelijk een tweede label uit, oke, nou dan het eerste label aan koffer weer de band op, label aan de verkeerde kant, komt die koffer weer terug. En ja hoor hoor print die computer weer een 3e label uit. Nou uiteindelijk poging nummer 3 en twee extra labels ging de koffer goed door de scan. Op naar de douane, om de hand bagage door de scan te halen. In Nederland ben je gewend dat ze je boarding pas en paspoort willen zien maar dat hoeft hier niet. Ramona en ik werden allebei uit de rij gepikt voor een explosieven check, met zo'n test die je anders alleen op tv ziet, maar we hadden allebei geen bom mee dus dat was oke. Vervolgens ff een kopje thee gedronken en naar de gate gelopen. Hier aan gekomen hoefde we alleen maar een boardingpas te laten zien, we konden zo het vliegtuig in zonder maar een keer een paspoort nodig te hebben, ook konden we appels eten en drinken mee nemen, een binnenlandse vlucht in Australië is wel veel makkelijker.
De vlucht naar Cairns duurde 2 uur en 10 minuten. Beetje turbulentie maar het verliep goed. Toen we het vliegtuig uit kwamen kon je gelijk merken dat het warmer was en broeieriger. Eigenlijk hadden we binnen no time onze koffer terug en konden we bij het Auto verhuur bedrijf onze Rode Ford Focus ophalen. Omdat ik al eerder links had gereden en Ramona door het vliegen haar jetlag benen weer terug had ging ik maar eerst rijden, het verbaasde me hoe makkelijk het dit keer ging en ik me niet eens meer vergis in de ruitenwisser of richtingaanwijzer. Oefening baard kunst zullen we maar zeggen. Toen maar besloten om gelijk maar een stuk verder naar het noorden te rijden richting Daintree forrest national park. Wat ook weer makkelijk was er gaat eigenlijk maar 1 weg naar het noorden en dat is de Captain Cook highway, denk nou niet dat dit een snelweg is want dat is niet zo. Het is een slingerende kustweg rechts de zee en links de bergen en bossen etc. Onderweg gelijk al snel gestopt om van het uitzicht te genieten en snel een paar foto's te schieten, lees snel want het regent hier en hebben af en toe aardige buien. We zijn weer verder gereden en toch maar gestopt bijREX look out. Weer heel mooi natuurlijk. Uiteindelijk in Mossman gestopt en een motel gezocht het Demi view motel. Ze hadden nog een kamer vrij, dus dat was mooi, konden de auto bij de kamer parkeren heel makkelijk.Ze hoefde niet eens je ID kaart of paspoort te zien en niks te registreren, vooral niet te moeilijk doen.Het dorp zelf is niet heel spannend, maar ze hadden nog wel een Thai restaurant dat open was dus daar maar naar binnen om te eten. Ondertussen begon het echt heeeel hard te regenen, maar omdat deze Thai ook een afhaal gedeelte had hebben we daar een paar tijdschriften gepakt en een extra drankje besteld, een beetje gelezen en de bui afgewacht. Tussen de buien door zijn we terug gelopen naar onze kamer en hebben we lekker buiten gezeten met een kopje thee, en maar eens bedacht wat we de volgende dag Zouden doen, en dat gaat Cape Tribulation worden en daar hebben we nu al zin in.

19 april Cape Tribulation

Het heeft vannacht erg veel geregend, maar ja wat ’s nachts valt datvalt overdag niet zullen we maar zeggen. Vanochtend vroeg op gestaan, om om 8 uur bij de supermarkt te zijn. Was de supermarkt nog niet open, dan maar onderweg wat halen. Wij op weg naar Cape Tribulation, wat was het weer een mooie route om te rijden, onderweg moesten met de Daintree Ferry de Daintree River over steken, dit bleek een pont te zijn waar we met de auto op konden. Deze Ferry gaat de hele dag heen en weer, toen we daar aankwamen moesten we even wachten omdat hij nog aan de overkant was, maar dat was zeker geen probleem.Daarna konden we door naar CapeTribulation, dit is een heel mooi gebied in Daintree national park. Hier kwamen we uit bij de Kulki boardwalk, deze kwam uit bij de zee, wat onwijs mooi was dat, jammer dat het nog erg bewolkt was, maar daar was het niet minder mooi om. Onderweg nog een paar rode krabben gezien, ik kreeg hier wel een beetje een expeditie robinson gevoel, en nee we hebben ze niet gevangen om op te eten.Vervolgens weer een stukje terug gereden, omdat we een tentje hadden gezien waar we wel wat konden eten, het was ondertussen bijna 11 uur en we hadden nog steeds niet ontbeten, bleken we te laat te zijn voor het ontbijt en te vroeg voor de lunch, maar gelukkig wezen ze ons op een tentje aan de overkant waar we nog wat konden halen. Daar een kip sandwich gehaald die erg lekker was. En dat niet alleen omdat we honger hadden... Haha. Daarna hebben we de Dubuji boardwalk gelopen, ongeveer 1200 meter maar weer erg mooi, het is hier toch wel op en top regenwoud. Mooie planten, lekker vochtig en warm. Genieten dus. Op veel bordjes staat rainforest meets the reef, nou dat is ook zo, het woud eindigt op het strand. Adembenemend mooi. Ook zagen we hier de eerste blauwe vlinder de Ulyssis butterfly, zo super om die in het echt te zien. Normaal zie je die alleen maar in het Dierenpark Emmen. Vervolgens zijn we doorgereden naar de Mardjja boardwalk. Deze was ook 1200 meter maar die liepen we een stukje sneller, hier nog wel een paar mooie vogels gezien, maar die krijg je bijna niet op de gevoelige plaat. Daarna wouden we door naar het Daintree Discovery centre. Onderweg nog even gestopt bij een thee plantage voor een foto momentje. Toen we vervolgens door reden moesten we ineens in de remmen, want er stak een Cassowary over met drie jongen, in dit hele gebied staat het bol met bordjes, pas je snelheid aan denk aan de Cassowary. Zo gaaf dat we er een in het echt hebben gezien. Ik had hem al wel in de Australia zoo gezien maar dit is gaver hoor. Daarna doorgereden naar de Daintree Discovery centre, hier nog even leuk rondgelopen en maar gelunched met een bananen / noten muffin. Voor de nacht hadden we een slaapplek geregeld bij de Thorton beach bungalows. Gelukkig hadden we ze onderweg al gezien, dus we konden er zo op af. Onderweg nog een ijsje gegeten bij de Daintree Ice-cream company. Hier hebben ze allemaal fruitbomen staan waar ze zelf ijs van maken. Ook hadden ze hier mooie planten en bloemen staan. Hier hebben we de Ulyssis weer zien vliegen en ook nog op de foto kunnen krijgen. Aangekomen bij de bungalows wisten we even niet waar we moesten wezen, maar de buurtjes wezen ons op een briefje op de de deur, ze hadden ons gemist maar we mochten ze altijd even bellen, als je geen bereik had dan moest je even op het strand gaan staan. Hoe grappig in Nederland heb je juist vaak geen bereik op het strand. Bleek de deur gewoon open te staan en de sleutel binnen te liggen, ook wel makkelijk dit. Maar we zaten natuurlijk op een verlaten stuk, dus toch de auto maar gepakt en in het donker op zoek naar een plaats waar we nog wat konden eten. Maar hier in het donker komt er natuurlijk een hele nieuwe wereld tot leven, allemaal padden op de weg en ook een groene boomkikker. Helaas is er ook een pad gesneuveld onderweg, maar na een poosje zoeken toch wat gevonden om te eten.Al met al toch al 3 dieren gezien van de Daintree big 5. De Cassowary, de groene boom kikker en de Ulyssis vlinder, alleen de krokodil en de schildpad missen nog maar ja dan hadden we het water op gemoeten.

20 april Terug naar Cairns

We werden hier in het regenwoud alweer vroeg wakker van alle onbekende geluiden. Hoort erbij. Maar we waren toch wel nieuwsgierig naar dezon'sopgang, ondanks dat het erg bewolkt was zagen we toch ook al een beetjezonlicht. Dus wij snel kleren aangeschoten en de straat over naar het strand. Wauw hadden we daar toch een hele gaven zonsopgang, die heb je in Nederland dan weer niet boven zee. Genieten dit. We zijn dus maar vroeg op pad gegaan. De auto ingepakt en weer richting het zuiden, we hadden al even bij het restaurant van gister geïnformeerd of ze ook ontbijt hadden en dat was zo, vandaag iets verstandiger en maar direct ontbeten. Kwamen we daar aan om 8 uur bleken ze een stroom storing te hebben, maar ze waren al bezig met de nood generator dus als we een beetje geduld hadden konden we wel ontbijten, geen probleem wij hebben geen haast en er was genoeg te zien hier, het was een beetje een mini dierentuin, ze hadden vogels, slangen en kleine Walabi's leuk om te bekijken. Na het ontbijt de auto weer gepakt richting de Ferry, hier bleken we ineens op de boot zelf te moeten betalen, maar dat mannetje kwam een beetje laat bij ons , toen mochten we gratis over. Hierna naar Daintree village gereden, dit stelde eigenlijk niks voor alleen een paar gelegenheden waar je excursie kon boeken. Dan maar richting Port Douglas, onderweg in Morsman bij de Woollies maar wat eten voor de lunch gekocht en ook een paar müsli repen en een zakje chips voor het geval dat. Port Douglas was een leuke badplaats maar wel met de wat duurdere merken. Leuk om even doorheen te slenteren, hier ook maar onze lunch genuttigd op een bankje in de schaduw, daarna hier nog even een uurtje op het strand gelegen, en met de voetjes door het water gelopen in een stukje wat was afgezet voor zwemmers, wat was het water hier heerlijk warm , tot nu toe konden we de zee nog niet in ivm gevaar voor krokodillen. Na dit relax momentje doorgereden naar Cairns, omdat we nog niks geboekt hadden eerst maar een onderkomen gezocht op internet, na een leuke gevonden te hebben hebben we gereserveerd en zijn we hierna toe gegaan. We konden nog even in het zwembad heerlijk, ook gelijk excursies geboekt voor de komende twee dagen.

21 april Kurunda

Vandaag waren we er weer op tijd uit want we hadden een "excursie" geboekt, we hadden om 9.15 uur een plekje gereserveerd in de Senic skyrail. Dit is een gondel die ons naar Kurunda zou brengen. Deze skyrail is 8 km lang en gaat over het regenwoud heen, onderweg hadden we twee stops. bij de eerste stop Red Peak hadden we een korte wandeling en een mooi uitzichtpunt, bij de tweede stop konden we de Barron waterval bekijken, hij was mooi maar om te zeggen spectaculair nou nee, maar dat kwam omdat we buiten het regen seizoen om zaten. Daarna gingen we door naar Kurunda, dit was een klein toeristisch dorp, met allemaal kleine winkeltjes, maar wel even leuk om door te wandelen hier nog een leuke rok gekocht.. We hebben hij de plaatselijke supermarkt een Pie gekocht en wat te drinken, deze hebben we lekker op een muurtje opgegeten. Om twee uur hadden we de trein terug geboekt, dit was een oude trein (Kurunda senic Railway)die ons weer naar beneden zou brengen. Daar aangekomen zei het mannetje dat de achterste drie coupe's leeg waren en dat we daar ook mochten zitten, zodat we bij het raam konden zitten. Wij naar de allerlaatste coupe gelopen en die bleken we uiteindelijk helemaal voor onszelf te hebben. Wat een super keuze was, want voor de foto's was dit erg leuk omdat we vaak de trein er dan bijop hadden, deze tocht duurde 1,5 uur maar wat een super mooie tocht, mooie uitzichten, watervallen weer genieten. We zijn bij Freshwater station uitgestapt waar we in een shuttle bus konden stappen die ons weer naar de parkeerplaats van de skyrail bracht. Daarna weer teug gereden en nog even bij het zwembad gaan liggen lezen. 'S avonds weer het centrum van Cairns in gegaan en daar een lekkere pizza gegeten, bleek 1 van de serveersters uit Nederland te komen, even een leuk kletspraatje gemaakt.

22 april Duiken op het Great Barrier Reef

Vandaag gaat het dan eindelijk gebeuren, we gaan naar het Great barrier reef. Ik heb er al helemaal zin in, we werden door een busje om 7 uur opgehaald die ons naar de haven bracht. Hier konden we aan boord van de Reef expirience, helaas was de zee erg ruig vandaag en werd het een aardig hobbelig ritje. Ik had ook een duik geboekt dus ik moest tijdens het varen een briefing bijwonen met deVeiligheidvoorschriften. Dit was voor in de bootwaar het erg warm was en ik werd daar ineens kots beroerd, praatje volgehouden en toen snel naar buiten in de frisse wind. Dit hielp maar iets, maar gelukkig na een klein poosje waren we op plaats van bestemming, er ging echt een opluchting door de boot, want er waren best veel mensen ziek. Toen het water maar in om te snorkelen, wat soms nog wel ff pittig was door de golven en door de stroming doe er stond, maar wat ontzettend gaaf. net of je in een aquarium zwemt al die kleuren koraal en ook al die gekleurde vissen, zo bijzonder. Er waren 8 groepjes van 4 die gingen duiken en ik zat in groep 8, tegen de tijd dat ik aan de beurt was me mee laten nemen door de stroming terug naar de boot. Duikvest aan en dan 1 voor 1 met de duikinstructeur naar beneden om even onder de boot te blijven hangen. Ik was de eerste en onderwater moest je laten zien dat je je bril kon klaren en je adem automaat weer uit en in kon doen. En dan ging ze de volgende halen, bij haar ging het niet zo makkelijk dus ik heb al met al een tijdje daar onder de boot gehangen. Maar onder de boot zwommen al heel veel vissen dus ik had genoeg om te bekijken. Daarna gingen we verder naar beneden en hebben we op 8 meter diepte gedoken. Wat mooi hier al die verschillende vissen en kleuren. En boven en onder je allemaal koraal. Ook was er een fotograaf mee onder water die foto’s nam van iedereen.Vervolgenskwam er ook nog een grotere vis, ik ben de naam even kwijt, maar die vond mij niet zo aardig en beet een hap uit mijn pak,oeps. Gelukkig kwam de fotograaf tussen beide en zorgde ervoor dat de vis weg ging, had wel ff de schrik te pakken. Maar verder was het zo ontzettend mooi.Helaas was het snel voorbij en moesten we na 15 minuten weer naar boven. We hebben lekkergelunchtop de boot BBQ vlees met lekkere salades. Ik heb toen maar gelijk een tweede duik geboekt. Hiervoor gingen we eerst met de boot naar een ander stuk van het rif.Dit keer waren er maar 7 mensen die nog weer gingen duiken. Ik zat in een groepje van drie. Ik had nu een andere instructeur en nadat ze had gevraagd hoe de eerste duik was verlopen mochten we alle drie zelf naar beneden. Deze plek was nog mooier dan de eerste zoveel kleuren en verschillende vissen. Ook had je meer hoogte verschillen in het rif. Soms zwom je over het rif, en ineens was er een kloof waardoor het soms een beetje een gevoel van hoogtevrees gaf, maar zo leuk. Deze duik heeft 45 minuten geduurd en op zijn diepst 11 meter, ikmoest mijzelf af en toe even knijpen dat dit echt was en geen droom, voor mij is dit een kinderwens die uitkomt. De terug weg kregen we wijn met kaas en zoute koekjes, op zich was het geen kaas zoals in Nederland maar het was heerlijk na twee maanden geen kaas te hebben gegeten. De terugweg was ik weer niet helemaal lekker, dus maar weer buiten gaan zitten, en de crew kwam pittig vragen elke keer hoe het ging, maar gelukkig werd het niet zo erg als de heenweg. 'S avonds nog een hapje gegeten maar erg lekker smaakte het me niet mijn maag toch nog van streek.

23 april Op weg naar Airlie Beach

Vandaag hebben we de eerste langere reisdag op de planning. We willen vanavond in Airlie beach aankomen. Volgens de route planner gaat ons dit ongeveer goed 8 uur de tijd kosten, nou wij dus maar om half acht de auto in gestapt. De eerste stop waar we bij de Woollies een broodje en een sapje hebben gekocht en een thee en koffie bij de Maccas. Lekker op de parkeerplaats ontbeten.
Het blijft een heerlijk landschap om doorheen te rijden, het veranderd constant. Onderweg kwamen we heel veel Creeks tegen, of te wel droge sloten :), maar ze hadden wel bijzondere namen, Christmas creek, breakfast creek, little goodbye creek, was elke weer leuk om die namen te lezen. We hebben ook voor het eerst de Kangaroo in het wild gezien, helaas wel dood aan de kant van de weg, maar dat hoort ook wel weer bij Australië .
Eind van de dag kwamen we aan in Arlie beach, hele kleine badplaats met erg veel hostels, wij zitten ook in zo'n hostel genaamd magnums, maar dan wel een twee persoonskamer, een slaapzaal is niet aan ons besteed. Tevens is dit een grote kroeg wat wel veel vertier geeft er leuk om even een biertje te drinken.

24 april Varen op de Whitsundays

Vandaag een tripje naar de Whitsunday eilanden op de planning. Dit zijn 74 tropische eilanden bij elkaar. Maar we werden deze keer pas om 9.45 uur opgehaald dus we konden uitslapen, nou ja we waren natuurlijk gewoon weer vroeg wakker. Dus nog even door Airlie beach gelopen en een paar winkels bekekene en even ontbeten. Lekker relaxed. Vervolgens met het busje naar de haven, en hier met de big fury (snelle boot) naar de Whitsunday eilanden gevaren. Wat is het hier weer mooi, ja wat dat betreft val ik in de herhaling maar het is gewoon een erg gaaf land. We hebben eerst weer gesnorkeld, en ook hier was het heel mooi, maar stiekem vond ik het in cairns mooier. Hierna zijn we naar Whiteheaven beach gevaren, nou dat is echt een paradijs op aarde, alsof je in de film de blue lagoon bent terecht gekomen, zo mooi. Hier konden we ook naar een look out wandelen, maar eerst hebben we geluncht. Heerlijk picknicken, salades garnalen broodjes en beleg en fruit, tijdens de lunch kwamen een paar hagedissen of varaan of zoiets ons kwam vergezellen, weer een aparte ervaring, na de lunch omhoog gelopen naar de look out, hier hadden we echt een heel mooi uitzicht over de eilanden. Ik moest mijzelf wel even knijpen, beleef ik dit allemaal echt. Na de wandeling nog even op het strand gelegen. Toen we onderweg terug waren naar de haven, zagen we in de verte ineens een een klein bootje die een oranje noodsignaal had afgeschoten, onze boot er in vol vaart erop af, bemanning snel de noodmiddelen pakken, bleek het een klein bootje te zijn die al een paar uur aan het dobberen was met pech, ook een andere boot was op het noodsignaal afgekomen. Onze boot kon ze niet slepen, maar het andere bootje gelukkig wel, dus nadat alles goed bleek, zijn we terug gevaren, of die mensen er nou blij mee waren dat er een boot vol toeristen op hun afkwam, maar ja beter iets dan niets. Al met al weer een leuke trip gehad. 'S avonds heerlijk gegeten bij een leuk restaurantje. Super top.

25 april ANZAC Day

Vandaag is het ANZAC (Australia New Zealand Army cor)Day, dit is een nationale feestdag inAustraliëen New zeeland en dit jaar werd de 100 ste herdenking gevierd. Het is het zelfde als dedodenherdenkingin Nederland. Zeherdenkenalle overleden in de oorlogen. Wij hadden vandaag een reisdag op de planning, om uiteindelijk uit te komen in Hervey Bay, alleen was de afstand toch best een dingentje, zonder stoppen zou het ons al 10 uur de tijd kosten en ongeveer 800 km, we keken wel hoe ver we zouden komen. Want een snelweg hebben ze nog steeds niet.Dus maar om7.00 hr vertrekken dachten we, maar toen we om 7 uur oudenuitcheckenwas ernet een Greyhound bus aangekomen vol backpackers, maar gelukkig hadden ze al snel door dat wij woudenuitcheckendus mochten we even tussen door.

Ook dit was weer een mooie rit door vele verschillende landschappen. Ook nu had je weer er leuke borden langs de kant van de weg.Rest or R.I.P. Break the drive and stay alive.Fatique zone, keep playing Trivia and stay alive. Ze hadden dus gewoon allemaal vragen langs de weg en een paar kilometer later de antwoorden, dat was wel weer leuk. Het langste stuk wat de navigatie aangaf aan 1 stuk was 354 Km dat is ongeveer heel nederland door. Maar omdat en een feest dag was en ook nog zaterdag was het niet heel druk op de weg en liep het eigenlijk heel vlot. In 1 dorpje hebben we even kort moeten wachten ivm met een optocht. Maar dat was zo voorbij. Dus we begonnen toch het gevoel te krijgen dat we in Hervey Bay konden uitkomen. Dus toch maar doorgereden. Het was ondertussen al donker geworden maar ja we hoefden nog maar een half uur dus we gingen door. Even snel op een parkeerplaats op internet een onderkomen gezocht en daar op af gegaan, ondertussen was het alweer 19.30 hr. Het lag niet echt in het centrum maar wat een leuke sfeer was hier en je kon er ook nog voor 12 dollar een warme maaltijd krijgen dat is natuurlijk geen geld. Ook konden we nog een excursie naar Fraser Island boeken dus daar hadden we al weer zin in. Na het eten nog even wat gedronken en onze kamer opgezocht het werd alweer. Hier voor het eerst een dekbed over gehad sinds ik in Australië ben, tja begint hier toch wel af te koelen, ik begin al over een winter jas na te denken, maar daar wil Ramona niks van weten elke keer als ik daar over begin, hahaha

26 april Fraser Island

Vandaag alweer een boot tripje. We werden om 7.30 hr bij het complex opgehaald door een bus die ons naar de haven bracht. Hier zijn we op een veerboot gestapt die ons naar Fraser Island zou brengen. Fraser Island is het grootste zand eiland ter wereld en staat op de wereld erfgoed lijst. Ook heb je hier nog een zuiver ras Dingo’s rondlopen en mag je dus geen dieren meet het eiland op nemen. Dus in de haven stond nog een leuk bord. Op Fraser Island 80 km/hr op de stranden en 30 km/hr op de andere paden tenzij anders aangegeven. Je kan dit eiland alleen op met een 4x4 aangedreven auto of bus. We hadden een excursie geboekt met een 4 x 4 bus. De boottocht duurde ongeveer 45 minuten, maar wel weer genieten. Op het eiland konden we de bus in stappen die daar klaar stond. Deze bracht ons over eenhobbeligzandpad dat door de bossen liep naar de eerste stop. Hiermaakte we een wandeling langs de Wangoolba creek. Dit is een beek met heel helder water, zo helder heb ik het nog nooit gezien, dit is du ook erg moeilijk op de foto te krijgen, omdat het een zand bodem heeft en als je een foto maakt het gewoon een zandpad lijkt. Onze chauffeur/ gids had ook veel te vertellen over de planten en bomen hier in de omgeving wat welinteressantwas.

Hierna zijn we doorgereden naar naar het strand, wat hier dus ook gelijk de “snelweg”is. Hier kwamen we uit bij het “Fraser national airport”. Hier stonden kleine Cessna vliegtuigen, waar je een rondvlucht in kon maken over het eiland, Wij elkaar even aankijken en we hadden gelijk zoiets van doen, once in a lifetime. Dus wij naar een paar veiligheid instructies mee met depilootde lucht in, heel apart om vanaf een strand op te stijgen met een kleinvliegtuig. Maar wat een mooi uitzicht heb je dan het was af en toe een beetje hobbelig in een klein vliegtuigje maar zo mooi, we hebben nog haaien zien zwemmen in de zee en we hadden een mooi uitzicht op de meren op dit eiland. Eentje had vanuit de lucht een vorm van een vlinder zo mooi. Hierna ook weer geland op het strand. In totaal gingen er 8 mensen een rondvlucht maken en de rest van de mensen ging met de bus naar het punt waar wij weer gingen landen. Wat was dit weer mooi zeg.

Hierna zijn we doorgereden naar The Pinacles, een paar mooie zand rotsen. Hierna gingen we naar een scheepswrak wat hier op het strand ligt, deze hadden we al gezien vanuit de lucht en nu mochten we hem van dichtbij ook nog bekijken. Het was wel het meest gefotografeerde stuk roest wat er is ongeveer.

Hierna gingen we naar Eli Creek, weer een hele heldere beek. Hier kan je langs lopen en na een stuk kon je dan het water in en door de beek weer terug lopen richtig het strand. Toen ik het water in stapje verloor ik mijn lens kapje maar gelukkig is dit water zo helder dat je hem zo weer kon pakken. Het water was een beetje fris maar zo helder weer niet normaal gewoon. Hier hebben we ook nog even op het strand kunnen liggen voordat we doorgingen naar de enigeaccommodatieop het eiland om te gaan lunchen.Na de lunch stond Lake McKenzie op het programma om even te gaan zwemmen, vlak bij het meer zagen we ineens een Dingo, de gids door het dolle heen, helemaal blij dat we er een hadden gezien, schijnt niet alle dagen voor te komen. Aangekomen bij Lake McKenzie zijn we even het koude water in geweest, maar weer zo ontzettend helder. Ze zeggen dat dit water erg goed is voor haar en huid, nou we zullen zien, helaas ging de zon al snel onder en werd het aardig fris. Na hier een poosje te hebben rondgehangen zijn we de bus weer ingestapt naar de veerboot, maar kwamen we daar onderweg nog een Dingo tegen, nu was de gids helemaal blij. De terug weg op de veerboot konden we heerlijk van de zonsondergang genieten. ’s Avonds hebben we weer heerlijk gegeten bij onzeaccommodatie. En hiergezelligweer een biertje gedronken.

27 april Kings Day, op weg naar Brisbane

Vandaag weer richting Brisbane via de Glasshouse Mountains. Dit is een nationaal park die ook de de ergoed lijst staat, deze bergen zijn eigenlijk vulcnische pluggen. Onderweg hadden we nog een mooie auto route gevonden die we wouden rijden van Maleny naar Mapleton. We hebben eerst in Maleny gestopt om een beetje te winkelen en te lunchen. Onderweg gestopt bij Gerrard’s lookout en ook bij het mapleton national park, waar je de mapleton waterval kon bekijken, helaas was de lookout afgesloten dus hebben we maar een wandeling gemaakt in dit regenwoud, je had er nog wel een andere lookout de Peregrine lookout, maar hier kon je waterval ook niet zien, hoewel ik mij afvroeg of hij uberhaupt te zien was. Hierna doorgereden naar de Glasshouse Mountains, dit was nog wel een groot gebied en ik had dus een collega een sms gestuurd om te vragen welke berg we het beste konden bekijken en dat bleek Mt. Tibrogargan te zijn. We konden hem in eerste instantie niet heel erg makkelijk vinden, maar uiteindelijk toch gelukt. Hier hebben we een wandeling van 3 km om de berg heen gemaakt. Tijdens deze wandeling hadden we mooi uitzicht op de andere bergen. Ook begon de zon onder te gaan en dit bleek een mooi uitzicht te zijn, toch wouden we niet te lang boven blijven dus zijn we naar beneden gegaan en de auto weer gepakt. Onderweg kwamen we een bordje tegen met de Lookout Mt Beerburrum. Zullen we zullen we niet, toch maar gegaan. Eerst moesten we nog een stuk over een onverharde weg naar boven. Vanaf hier konden we de berg op lopen, maar wat een pad ongeveer 700m steil de berg op 30-40 graden was het wel. Maar wat een klim was dit gewoon een totale workout. Boven gekomen was het prachtig, twee telle genieten en weer naar beneden want nu begon het toch wel heel donker te worden, maar dat was dus ook weer steil naar beneden lopen.Gelukkighebben we het gehaald alleen aan het einde zag je niet veel meer. Dus wij in hetdonker weer de berg afgereden en weer op weg naar Brisbane.

Hier nog eerst via Mt Coot-tha gereden dat een super mooi uitzicht geeft over de stad, ik had dat natuurlijk al vaker gezien maar als je hier bent moet je het gewoon bekijken, en ook dit keer was het weer super mooi al die lichtjes, ook heb je het vaker gezien echt genoeg krijg je er niet van. Daarna naar mijn appartement gereden engedoucht. Ramona had twee oranje shirtjes mee genomen met Party Queen erop. Wij deze aangetrokken om toch eenbeetje Koningsdag te vieren Down under. Helaas is er op maandag niet heel veel te beleven in Brisbane, maar we zijn toch maar even naar Southbak gegaan, we waren aan de late kant en zelfs iets vinden om te kunnen eten was niet makkelijk meer, maar gelukkig konden we bij een Turks resaturant nog terecht. Hierna zijn we nog wat gaan drinken waar we een kiwi stel ontmoete omdat ze ona al eerder hadden zien lopen met onze shirts maakte ze hier een opmerking over waarom we die aan hadden, leuke avond gehad met deze mensen.Omdat we geen zin hadden om op de bus te wachten die niet meer zo vaak ging op dit tijdstip hebben we een taxi gepakt, en nu wou de taxi chauffeur ook graag weten waarom we de shirtjes aan hadden, wij dat uitleggen en kregen we ook nog korting omdat onze Koning jarig was, toppi.

28 april Byron Bay

Omdat de reisdag naar Hervey bay zo vlot verlopen was hadden we zomaar een extra dag over. We hebben besloten om naar Byron bay te rijden. Dit is het meest oostelijke punt van het vaste land van Australie. Byron Bay zelf is meer een backpackers dorp,We zijn weer op tijd vertrokken en het was ongeveer 1,5 uur rijden dus dat viel wel mee. Hier bij de vuurtoren gekeken die hier op het meeste oostelijke punt staat, en van het mooie uitzicht genoten. We konden nog verder afdalen maar dat hebben we niet gedaan omdat we de klim van de dag ervoor nog aardig in de benen hadden zitten. Zagen we hier zomaar een paar dolfijnen voorbij zwemmen zo mooi om te zien. Maar deze dag hebben we voornamelijk op het strand gelegen en een boekje gelezen en lekker even niks gedaan.
In totaal hebben we deze vakantie 2750 km gereden en dat in 12 dagen een leuk tripje.

Happy Easter

De musicalWickedwas echt te gek, ik moest in het begin wel even wennen aan hetEngels, maar dat kwam snel goed. Ik kende het verhaal niet, maar het was echt leuk met erg veel humor. Ook heb ik mijn ogen uit gekeken, omdat er best veel mensen helemaal in het groen waren uitgedost. Heb het helemaal naar mijn zin gehad.

Toen brak hetEasterweekend aan, hier bijPatheoninAustraliëis goede vrijdag een feestdag, bijPatheonGroningen is dat niet zo, omdat ik officieel bij Groningen in dienst ben heb ik dus geen feestdag, maar omdat de rest van het bedrijf vrij was heb ik ook maar vrij genomen. Dus een lekker lang weekend voor de boeg. Heel veel mensen gaan dan op mini vakantie omdat het het laatste weekend is dat het nog mooi weer is, tis maar net wat je gewend bent. Ik had besloten om een autootje te huren en mij te wagen aan het links rijden. Eens moet toch de eerste keer zijn....kan ook weer van mijnbucketlist af.

Dus op naar het verhuur bedrijf op vrijdag morgen en mijn autootje opgehaald, de eerste bocht ging ik gelijk al de mist in, maar gelukkig kwam dat goed. Omdat ik mijn planning niet helemaal goed had moest ik eerst nog even langs huis om daar mijn spullen de pakken. Daar ging ik dan als eenkamikazedoor de stad heen, ik had gelukkig een navigatie systeem van een collega geleend, dat scheelde weer een beetje.Met veelomwegentoch thuis gekomen, omdat hier de meeste wegen 4 of 6baanszijn zat ik nog wel eens op de verkeerde baan. Als de navigatie dan aangaf dat ik naar rechts moest ben ik nogal eens rechtdoor gereden. Maar goed ik ben thuis aangekomen, en nog heel ook.

Toch vroeg ik mij toen wel even af waarom ik dit ook alweer leuk vond. Toch mijn spullen maar gepakt en de moed verzamelt om weer op pad te gaan. Ik wist dat de oprit voor de snelweg maar drie bochten hiervandaan was dus dat moest toch wel lukken.En dat was ook zo, eenmaal op de snelweg viel het allemaal wel mee, alhoewel ik eraan moest denken om niet te ver naar links te gaan op de rijbaan.

Maar ik was nu toch eindelijk onderweg naarMurwillumbahin de staat NewSouthWales, waar ik voor twee nachten een hotel had geboekt. Delaatste40 Km was heerlijk om te rijden via allemaal bergweggetjes, dus lekker veel bochtjes draaien (ik blijf toch een motor rijderhè) en dan leer je je plek op de weg wel kennen. Al met al kwam ik daar toch nog te vroeg aan, dus ik maar door gereden naar Mount Warning inWollumbinNationalPark, volgens een collega was dit een leuke berg om te beklimmen enduurdedat ongeveer 2-3hr. De weg ernaartoe was al een hele belevenis, je heb hier in dit gebied veelFloodways, wat dus in houd dat de wegen kunnen overstromen. Dit was ook wel het geval je moest dan van die smalle “bruggetjes”oversteken zonder relingoid, waar dan het water gewoon overheen liep. Dus voorzichtig oversteken dan maar. Daar aangekomen bleek de klim opMountWarning 4.5 km heen en ook 4.5km weer terug te zijn en duurde dat ongeveer 5 uur.Hmmmdat is wel andere koek.

Toch maar aan de klim begonnen, maar na een uur besloten om toch maar om te keren, a omdat ik alleen was,bik toch niet genoeg drinken bij mij had, c mijn conditie nog niet top was endik boven toch niet van het uitzicht kon genieten omdat het zwaar bewolkt was. Omdat het de laatste tijd veel geregend had, was het ook vrij modderig, dus binnen no time zaten mijn benen compleet onder de blubber....maar ja dat kan mij dan niet zoveel schelen. Daar hou ik van.

Bij het hotel/hostel zaten de mensen mij wel een beetje aan te kijken, maar wat geeft het. Deeigenaressekwam ook aan zetten in een jogging broek en eenT-shirt dus zo erg was het niet. Ze gaf me een hele toer door het Hotel, inclusief alle nooduitgangen en ze liet me ook zien waar ze uit kwamen. Dat gebeurd nou niet zo vaak meestal moet je dat zelf maar uitzoeken. Ze voeg nog wel wat mij hier bracht omdat het metPasennooit mooi weer was in deze omgeving, jazoietshad ik ook begrepen van mijncollega'sdie zeiden op donderdag dat het altijdregent metPasen......lekker dan.

Murwillumbahwas alleen een beetje uitgestorven omdat het goede vrijdag was was alles gesloten op 1Indischrestaurant na, dus je raad het al ik hebIndischgegeten.

Toen ik op mijn telefoon keek om te kijken hoe laat het in Nederland was kwam ik er achter dat er een uur extra tijdsverschil was metBrisbanein de staatQueensland. Oh jatuurlijkdat heb je hier natuurlijk ook nog. Dat geven ze niet aan bij de grensovergang. Maar scheelt kon ik wel wat eerder na bed toe, omdat ik toch best moe was van dat autorijden en het wandelen.

En toen was het alweer zaterdag, deze dag stond er een tripje naarSpringbrookNationalPark op de planning, om het dan makkelijk te maken ligt dat weer inQueensland. Ik had op het werk al een kaartje uitgedraaid en het leek mij wel leuk om dePurlingbrookfallsCircuit te gaan lopen. Waar ik dan natuurlijk geen rekening mee had gehouden dat ze routes konden af sluiten omdat het te veel geregend had, je kon een klein stukje de route op om te kijken naarPrulingbrookfall. Een beetje teleurgesteld weer naar de auto en op weg naar het volgende punt. De best of alllookout, hoewel ik niet dacht er heel veel te kunnen zien, omdat het mega bewolkt was, het was maar een tochtje van in totaal 700m wandelen heen en ook weer terug.Iddwas er niet heel veel te zien, maar ik kon mij wel inbeelden dat het mooi moest zijn, onderweg had je nog wel deAntarcticBeechTrees, of te wel een hele grote boom , die je kon bekijken.

Weer in het autootje gestapt en op naar de Canyon look out op zoek naar meer geluk. Eninderdaadhier kon je heel wat meer zien, alhoewel het nog steeds mega bewolkt was. Maar je kon hier al meerder watervallen zien. Hier had je eenTwinfallscircuit van 5 km of een van 16 km wat mij weer iets te veel van het goede leek. Advies op de borden was een regenjas en goede schoenen + eten en drinken mee te nemen. Tja die regenjas had ik niet maar een paraplu wel, dus ik maar begonnen aan de 5 km. Wat was dit geweldig, ik kwam al gauw aan bij de eerste waterval. Hier kon je boven aan over een bruggetje eroverheen lopen. Hierna een eindje verder gelopen en afgedaald om onderaan de waterval terecht te komen, en hier moest je er dus onderdoor, nu begreep ik de regenjas wel, dus ik met mijn kleine parapluutje er maar onderdoor gelopen. Blijft altijd indrukwekkend dat bulderende water.

Na even genoten te hebben weer verder aan de wandel gegaan, het waren wel hele smalle paadjes op smallerichelsaf en toe, vooral niet naar beneden kijken ( geen zorgen moeders als ik dit schrijf ben ik alweer veilig thuis inBrisbane, en we hebben algeskypeddus bewijs heb je). Daarna kwam ik bij het volgende natuurschoon hele mooie overhangende rotsen, wat was ik in mijn hum, hier hou ik dus van. Doordat het veel geregend was was ditrainforestwel op zijn mooist, van veel rotswanden liep het water ook gewoon naar beneden, ja echt een regenwoud. Onderweg nog een paar kleinere watervallen tegen gekomen, om vervolgens bij deTwinfallaan te komen wat een geweld super gaaf, ondertussen zat deze dame al aardig onder de blubber en daar kwamen nu ook nog een paar natte voeten bij, het water liep volledig over het pad heen, tja en om verder te kunnen moest je toch door het water,brrdat was best koud moet ik zeggen. Vervolgens kwam ik aan bij een spelonk in de rotsen waar ik doorheen moest, wat een leuke tocht is dit. Toen kwam nog bij derainbowfallen natuurlijk weer de klim omhoog. Tijdens de klim omhoog kwam ik ook in aanraking met een bloedzuiger, ja je moet alles een keer mee maken toch? De project manager van Groningen die hier ook was wezen wandelen had mij al gewaarschuwd en ook de collega’s op het werk. Dus ik op hum advies een potje zout mee genomen, omdat ze net als de naaktslak hier niet van houden, dus ik snel wat zout erop gegooid en klaar is kees. Dat was de eerste en delaatstebloedzuiger gelukkig. Boven aangekomen nog even van het uitzicht genoten, ondertussen kon je een klein beetje meer zien, je kon zelfs door een kleine spleet in de wolken surfersparadiseaan de kust zien. Bij de look out stond een kleinCafe/ tea houseRosellasgenaamd, leek een beetje op een blokhut, ik hier naar binnen een een drankje besteld, toen zag ik ook een heerlijkebrownieliggen, dat had ik wel verdiend na zo’n tocht. Dus ik als lunch maar eenbrowniegegeten. Sorry Ramona die van Costa Rica kon hier niet aan tippen, hij was echtheeeeerlijk. Uiteindelijk kwam deeigenaressenog even bij mij zitten, je geloofd het niet maar was echt eenschattigklein oud vrouwtje met een megabochel, daardoor had ik een beetje het gevoel in een sprookje terecht gekomen te zijn.

Toen stond er nog een punt op de agenda, Thenaturalbridge. Dit was wel weer een stukje rijden , maar wel in de goede richting. Helaas was hier ook een deel van de route afgesloten, maar ja dat doen ze natuurlijk niet voor niets. Veiligheid voor alles.

Wat hield dat nu in dienaturalbridge, de waterval had een gat ik de rotsen geslagen waardoor het water nu onder een deel ervan heen liep. Al met al een lekker dagje zo, iets meer dan 10km gewandeld en dat in de bergen. Hierna weer naar het Hotel gereden, weer heerlijk door hetheuvelachtigberglandschap met allemaal beekjes.

Hier aangekomen lekker onder de douch gestapt en alle blubber er weer afgespoeld. Aangezien er nog steeds niet veel meer open was dan het Indisch restauranthier maar weer gegeten.

Toen ik op zondag weer op mijn mobiel keek, bleek in NewSouthwalesde wintertijd ingegaan te zijn, om het allemaal even makkelijk te maken.....
Op zondag mijn spullen ingepakt en aan de terug weg begonnen, maar dan wel viaBinnaburrainLamingtonnationalpark. Hier decavescircuit gelopen van weer 5 km. Dit was ook weer erg mooi, maar kan niet tippen aanSpringbrook. Het was wel weer een pittig tripje,ongveer2,5 km aan een stuk de berg op, dat ben ik dan toch nog niet helemaal gewend, zijn echte kuiten bijters.

Maar weer heerlijk genoten van de omgeven. Nog even doorgereden naarTamborinemountainwaar ik ook weer van prachtige uitzichten heb genoten onder andere weer op SurfersParadise. En daarna weer op naarBrisbane. En toen bedacht ik mij ineens dat nu ik toch een auto had, ik ook wel even naar MountCootthakon om de stad te bekijken bij avond licht, dus snel even langs huis om een douch te pakken en door te gaan. Wat blijft dit toch een mooi gezicht. Opeens zag je ook de maan opkomen, heel bijzonder, je kent de zonsopgang maar eenmaanopgangboven de stad, heel gaaf om te zien. Dus natuurlijk een paar plaatjes geschoten. En toen kon ik aan de terug weg beginnen en dat was in het donker door de stad heen, in de stad blijft het toch wel het lastigste om de goed baan te pakken, maar heb het overleefd en weer veilig thuis.

En toen had ik nog een dagje over om wat leuks te gaan doen. Ik ben samen met Kylie een collega vanQCnaarCoollangattabeachgeweest, wat een mooie stranden en wat een heerlijk warm water. Lekker ontspannen dan een intensief weekendje in de bergen. En toen was het weekend alweer voorbij gevlogen.

Mount Coot-tha

De werk weken vliegen hier eigenlijk wel voorbij, maar ja er is ook zoveel te doen.

Gelukkig af en toe even de kroeg in met collega’s... We hadden deze vrijdag alweer een afscheid van een collega ( derde al sinds ik hier ben). Dit keer gingen we niet naar de stam kroeg, maar naar een heel leuk klein tapas/cafe genaamd Canvas. Wat zelfs nog dichter bij mijn huis is, alleen de straat oversteken en ik was er, super handig.

Deze collega (Ursula) had ik eigenlijk nog nooit echt gesproken, maar ja wat geeft het als het maar gezellig is toch en dat was het ook. Drie biertjes was alleen wel genoeg.

Op zaterdag ben ik ‘s morgens naar Davies park geweest op west end (nee niet die van de musicals). Ik de bus gepakt, bleek ineens dat de bus niet stopte bij de halte waar ik moest overstappen, dan maar in het centrum uitgestapt en met de benen wagen verder. Heerlijk ongeveer 2km langs de rivier gewandeld naar Davies park. Op zaterdag morgen heb je hier een markt, waar je vanalles kunt kopen o.a groente fruit, maar ook vlees vis, kleding, veel eettentjes en van alles en nog wat, vandaag speelde er ook een klein bandje, dus ik te eten en te drinken gekocht en lekker een poosje naar de muziek geluisterd, wel relaxed.

Vervolgend weer de benen wagen naar south bank genomen, kwam ik onderweg langs Hardgrave road, en ik maar denken waar ken ik dat nu toch van, ik ben hier nog nooit geweest.....denk denken.. en opeens wist ik het weer, afgelopen oktober heb ik de twee nederlandse staigiares van Patheon ontmoet, sindsdien volg ik hun blog en daarop stond (ff dubbel gecheked) dat zij een kamer hadden op Hardgrave road, vandaar dat het mij bekend voor kwam.

Op zondag stond dan eindelijk de lang verwachte “trip”naar Mount Choot tha op de planning. Ik voor de verandering toch maar weer de bus gepakt die mij naar de lookout bracht. Hier heerlijk van het uitzicht op Brisbane genoten. Ik was hier in oktober al een keer geweest bij avond ( ook geweldig, moet ik nog een keer over doen, maar dan met camera). Ik had op internet opgezocht welke wandelingen je allemaal kon maken hier, en ze waren allemaal tussen de 500m en 2,5 km ongeveer. Ik een route uitgezocht naar de JC slaughter falls. Maar omdat ik bij de lookut begon, was het alleen maar afdalen en afdalen, dus ik begon ondertussen al een beetje te vrezen voor de terugweg omhoog. Maar goed gewoon doorgaan... Dus ik liep daar lekker in gedachten verzonken, hoor ik opeens mijn naam, ik denken dat is niet voor mij bedoeld, hier ergens op een berg in australie, maar toch het bleek een collega van de productie afdeling te zijn die ook een rondje aan het wandelen was, wel weer grappig dat je een “bekende” tegen komt.

Na even geklets te hebben ben ik door gelopen naar de JC slaughter falls, nou dat kon je nu niet bepaald een waterval noemen het was gewoon een pis straaltje, dan maar door lopen naar de JC slaughter falls picknick area. Hier even een broodje gegeten. Toen ik vervolgens op mijn kaartje keek bleek ik al vlakbij de botanic gardens te zijn, dat kwam goed uit nu hoefde ik niet meer omhoog, want daar was ook een bushalte. Dus op naar de botanic gardens. Je hebt de Botanic gardens in de stad (bij de rivier) en ook deze op mount coot tha. Die in de stad was de eerste, maar omdat er veel zware overstromingen zijn geweest ( 9 in totaal van 1870 tot 2011) zijn er veel planten verdwenen of beschadigd. In 1970 heeft de gemeente Brisbane besloten om een overstroming vrije plaats te zoeken voor de nieuwe Botanic gardens, wat dus Mount Choot tha is geworden. Deze waren echt heel mooi om te bekijken en idd mooier dan die in de stad. Ik had mijn e-reader meegenomen, dus ben ergens op het gras gaan liggen lezen. Lekker mijn tas als kussen gebruikend. Ben ik daar gewoon in slaap gevallen, gelukkig lag ik in de schaduw, toen ik wakker werd zaten er ineens hele andere mensen om mij heen. Vervolgens nog een beetje rondgelopen daar en lekker de bus naar huis gepakt.

Je raad het al toen ik de volgende morgen wakker werd, had ik echt mega spierpijn, tja ik ben natuurlijk ook niet gewend om in de heuvels te lopen. Dus dat was wel even pittig op het werk, iedereen verklaarde mij ook dat ik zoveel kilometers had gelopen, in totaal ongeveer 3,5 km steld toch niks voor in Nederland, maar dat is hier wel even wat anders. Maar voor herhaling vatbaar.

En toen was er zomaar alweer een week voorbij, zoals ik al zei de tijd vliegt voorbij...

Ik heb voor aanstaande woensdag een kaartje gekocht voor de musical Wicked die nu in Brisbane draait. Wat dan wel weer handig van in een grote stad wonen dat ik binnen 15 minuten bij het theather ben. Het enig waar ik bang voor ben is dat ik het ga vergeten, daarom maar een heriindering in mijn telefoon gezet.

Deze week een korte week omdat we het paasweekend voor de boeg hebben, de mensen kijken er hier helemaal naar uit omdat ze het echt zien als een mini vakantie en veel mensen trekken er ook op uit. Ik heb ondertussen ook al plannen gemaakt voor dit weekend, maar dat houden jullie nog even tegoed.

Aussie avontuur deel 2

Week 3 is alweer aangebroken, kwam ik maandag morgen op het werk, bleek de lift stuk te zijn. Helaas is mijn kantoor op de 6^everdieping, dus dat werd een lekker klimmetje naar boven. Dat was vorige week ook al een keer het geval dus ik wist waar ik aan begon. Maar omdat mijn verkoudheid weer erger was geworden werd het een hele uitdaging. Toen ik onderweg op de 4^everdieping aan het uitrusten was kwam ik een paar collega’s tegen die me aanmoedigde. Toch maar even doorzetten dan.

Toen ik op dinsdag boven kwam zei de secretaresse dat ik mazzel had en dat de lift net weer gemaakt was nadat ie weer buiten gebruik was. Hebben z hier echt een super modern gebouw met dus echt eenverrottelift. Nou ikhad anders wel beneden gewacht tot hij het weer deed. Die trappen ging ik niet meer redden. Vandaag toch maar even met Kay van personeelszaken naar de dokter geweest, omdat de verkoudheid nu wel erg hardnekkig is en ik zo extreem benauwd was. De dokter vond mijn longen niet heel goed klinken, ook ergastmatisch, zei vragen of ik als kind astma had gehad, nee bij mijn weten niet. Dus nu aan een 15 daagse antibiotica kuuren een inhalator en nu hopen dat het maar beter wordt. Gelijk een verwijzing meegekregen voor een long foto mocht het op vrijdag niet beter zijn, moest ik die wel even laten maken. Op woensdag uiteindelijk maar ziek naar huis gegaan omdat het echt niet meer ging, mijn hele lijf moest werken om lucht te krijgen,en ik stond te trillen op mijn benen, toch maar even rust pakken anders kom ik er nooit vanaf. Toen ik dat net besloten had, belde de directeur vanuit de USA mij op mijn mobiel om te zeggen dat ik naar huis moest gaan...de tam tam gaat snel de wereld over. Een collega (Flor) was zo lief om mij even naar huis te brengen, en ze gaf me gelijk een bakje met eten mee zodat ik niethoefdete koken ‘s avonds. Van de directeur mocht ik ook wel een taxi bellen maar dat vond ik weer een beetje te.

Vervolgens lig ik thuis op de bank, in mij onderbroek en eenhemdje(omdat het hier toch best heel warm is) zie ik ineens allemaal kabels voor mijn balkon naar beneden komen. Ik dus toch maar snel een rokje aan getrokken,bleken ze bezig te zijn om hetappartementencomplex te schilderen en had ik ineens een paar mannen voor mijn balkon slingeren. Dat heb ik weer.

Op vrijdag dan toch maar een foto laten maken bij Qscan, dus ik de bus gepakt die kant op, vervolgens was wel even een gepuzzel om het juiste gebouw te vinden, maar uiteindelijk gelukt.

Moest natuurlijk weer allerlei formulieren invullen omdat je van “oversees” bent, maar dat had ik natuurlijk al een keer bij de huisarts gedaan, dus dat was deze keer niet zo lastig. Was gelukkig vrij vlot aan de beurt. Maar het blijft grappig hoe mensen mijn naam uitspreken, en dan vragen ze vervolgens of ze het juist hebben uitgesproken, ik zeg dan maar ja of het kan er mee door. Sommigen willen dan horen hoe het wel moet en elke keer kijken ze me aan van laat maar. Vervolgens moest ik weer even wachten in de wachtkamer, bleek dat ik de foto’s mee kreeg in een envelop, maar verder geen uitleg of zoiets... Sta je dan op straat met een paar longfoto’s. Gelukkig was de huisarts niet ver hiervandaan dus ik maar met die envelop die kant op om te vragen wat ik er mee moest. Toen ik daaraan kwam kon ik als ik evenwachtteweer even bij de huisarts langs. Zogezegd zo gedaan, zat ik dus voor de tweede keer in 1 week bij huisarts, Ze vond de longen nog steeds niet heel super klinken, maar ik had gelukkig geenlongontsteking, zij weer vragen of ik zeker wist dat ik als kind geenastma had gehad. Nee (maar ik ‘s avondstoch maar even mijn moeder een app gestuurd om even na te vragenJ, maar dat was idd niet zo). Dus voor drie dagen nog een extra antibiotica erbij..

Vervolgens kreeg ik de foto’s gewoon weer mee naar huis, hou ik er toch nog eensouveniraan over.

Heel veel collega’s waren toch wel een beetje bezorgd om mij, dus ik kreeg regelmatig een SMS van collega’s om te vragen hoe het ging en of ik ietsnodig had, dan kwamen ze dat wel langs brengen. Wat wel weer heel liefis. Maar zaterdag begon ik te vernemen dat de medicijnen een klein beetje begonnen te helpen. Gelukkig.

Het thuis zitten begon me ondertussen ook wel een beetje te vervelen en daar krijg je alleen maar Heimwee van, en Flor die me van de week thuis had gebracht, had me toen al gevraagd, dat wanneer ik zaterdag weer beter was het misschien wel leuk was om met haar bij haar kinderen te kijken naar declubkampioenschappenzwemmen. Dus ik maar een berichtje gestuurd, dat ik die kant wel op wauw komen en hoe ik er dan moest komen, maar omdat iknog niet helemaal super fit was kwam ze me wel ophalen, top.

Wij vervolgens bij haar thuis de kinderen opgepikt en op naar het Zwembad bij Indooroopilly state school, Robert Cusack pool. En dan moet je niet denken dat het een indoor zwembad is, want dat is dus niet zo . Dus wij daar ‘s middags bij haar twee Jongens Carlos en Caiden wezen kijken, wat erg leuk was om te zien. Ook was er nog een meisje van 10 van de zwemclub die haar haar ging afscheren voor Kinder kanker. Als eerst werden haar twee vlechten er afgeknipt om te doneren voor een pruik en vervolgens de rest geschoren, zo stoer vind ik dat.

De beide jongens kwamen met medailles thuis, dus was al met al een gelaagde middag.
eind van de dag haar man Bradley nog even ontmoet. Maar ondanks het niks doen was ik weer aardig moe en kon ik mooi op tijd mijn bed in.

Ik had op zondag eigenlijk naar Mount coot tha gewild, maar daar heb ik maar van afgezien en in de buurt maar een rondje gelopen. En tegenzonsondergangmaar weer even wezen fotograferen bij Kangaroo point. Kom ik daar aangelopen, staan er werkelijk waar 5 touringcar bussen vol mettoeristen. Tja ik begin nu me ondertussen al geentoeristmeer te voelenJ. Maar die bussen bleven maar komen en gaan, dus zondag avond is niet de beste avond om daar te gaan fotograferen

Deze avond stond er wel voor het eerst Skippy op het menu. Tja nu je hier toch bent moeten we dat ook maar een keer eten, en in verhouding is het vlees goedkoper dan kip en rund.

Verder heerlijk om mijn balkon gezeten en een boek gelezen, tja en je kan hier heerlijk de hele avond buiten zitten in eenhemdjeen korte broek..

Jeverneemtal wel dat de luchtvochtigheid af neemt en dat het aangenamer aanvoelt, blijft nog steeds rond de 30 graden, maar het begint een beetje af te koelen

Week 4

Tja vandaag toch maar weer naar het werk. En je voelt hem al aankomen natuurlijk. DE LIFT WAS WEER STUK !!!!!!!

Ik ben gekke henkie niet, ik overleef dat nu echt nog niet. Ik dus een collega een sms gestuurd om te vragen hoe laat de lift het weer deed en dat ik beneden zat bij TRI om thee te drinken. Ondertussen kwam ik een collega tegen van een andere afdeling die me de trappen wees, ik maar aangegeven dat dat geen optie was.

Gelukkig kwam er gauw een SMS terug met de optie dat ik wel via het magazijn kon komen en via de andere lift kon komen. (die word normaal alleen voor goederen en voor werknemers gebruik om naar de productie te gaan) Dus ik om het TRI gebouw heen gelopen naar de achterkant, kon ik via die weg met de lift omhoog. Uiteindelijk was de lift pas om 13 hr weer gemaakt, maar dit keer waren er grote onderdelen vervangen.

Tegentweeënging het lampje wel weer uit, dus maar op tijd naar huis gegaan.

Deze dinsdag was het St Patricks day (Iersefeestdag). Op het werk was het versiert mer groene slingers en posters met Happy St Patricks day. Veel mensen hadden Groene kleren aan , en mensen hadden groene lekkernijen mee genomen. Ik was het een beetje vergeten omdat ik niet fit was, maar gelukkig vonden ze dat niet erg. Deze dag ook maar weer op tijd naar huis gegaan.

Op woensdag weer volledig aan het werk gegaan, ik was op een gegeven moment even op het lab bezig, kom ik terug op het kantoor ( we hebben 1 groot kantoor voor het hele bedrijf) helemaal leeg, niemand te bekennen, Nou kan ik je vertellen dat je dan wel even raar staat te kijken. Bleek dat we een presentatie hadden van de kwartaal cijfers, en die houden ze altijd in het TRI gebouw, maar ik had die uitnodiging natuurlijk niet gehadJOok niemand die het je verteld, maar ja volgende keer beter...

Donderdag kregen we bezoek van een grote klant van ons en hiervoor was ook de Project manager vanuit Groningen overgekomen. Wat wel weer even leuk was om een bekende vanuit Groningen te zien. Dus wij even een kort kletspraatje gemaakt, maar omdat ik zo gewend bent om op het werkEngelste praten was hetNederlandssoms lastig, wat ook mijncollega'swas opgevallen die mij vervolgens een beetje uitlachten ;)
Gelukkig voelde ik mij deze dag voor het eerst weer een heel stuk fitter, eindelijk ook weer 5 uur achterelkaar geslapen dus dat scheelt ook een stuk. De collega’s viel dat ook op, zelfs mensen die ik nog helemaal niet eerder had gezien zeiden ineens je klinkt weer een stuk beter, tja omdat je met z’n allen op 1 kantoor zit zijn mijn hoest buien dan ook aan niemand ontgaan. Op Vrijdag morgen hadden we Birthday morning. Dan nemen alle mensen die in maart jarig zijn wat lekkers mee naar het werk als traktatie, en dan word er Happy Birthday gezongen voor de jarigen en dan worden de verjaardagen gevierd.
De week vloog al met al weer snel voorbij, Vrijdag avond had ik even geen zin om thuis te zitten dus de bus gepakt en de stad in gegaan. Dit is altijd een leuke avond om de stad in te gaan omdat er dan van alles te doen is. In het centrum zijn er dan verschillende straat artiesten bezig. Op de hoek bijVictoriamall staat er altijd een auto met een muziekinstallatiedie Salsa enmerengueetc draait en hier staan heel veelmensendanopstraatte dansen.
In southbank is er een kleine markt met allemaal kraampjes erg leuk om doorheen te wandelen, en verder kon je een klein beetje mee genieten van de muziek van Ed Sheeren die een concert gaf ik Brisbane.

Op zaterdag toch maar de gok gewaagd en ben ik met Flor en de kinderen naar het pret park Movie World geweest, (ik heb een pas gekocht maar je tot en met juni onbeperkt in 3 verschillende pretparken kan, dus kan ik ersowiesodrie uitproberen). Dekinderenwouden graag lunchen bij de Mc Donalds, dus wij daar heen. Carlos wou graag een Big Mac, ik dacht al hoe krijgt zo’n kind dat weg, maar hier zijn de big mac’s niet zo big als inNederland dus toenbegreepik het welJHelaas tegen de tijd dat we daar aankwamen kwam het met bakken uit de hemel zetten, dus alleen van de auto naar de ingang lopen waren we al doorweekt. Toch maar even naar binnen nu we er toch zijn. En omdat we allemaal zo'n pas hadden, konden we altijd een andere keer terug komen.

Alle buitenattractieswaren dicht, maar gelukkig waren er ook een paar binnen. Dus uitstekend vermaakt in de Scoobi Doo 8baan die binnen in het donker was. Deze was defavorietvan Carlos (10) dus daar heb ik uiteindelijk6keeringezeten. Vervolgens ook een keer of vier in de botsauto’s gezeten met Caiden (7) geweldig leuk was dat ook.

Uiteindelijk knapte het weer toch weer op en konden we ook nog in deattractiesbuiten. Omdat heel veel mensen al naar huis waren gegaan, was het erg rustig in het park en hoefde je helemaal niet zo heel lang te wachten bij deattracties. Omdat de kinderen nog te klein waren voor de groteattractiesbuiten ben ik daar uiteindelijk alleen in geweest, wat ook wel weer zijn voordelen heeft.

Ik stond namelijk bij de superman (die gaat erg snel maar super leuk) achter in de rij. Riep een medewerker is er ook iemand die hier alleen is? Ik mijn hand opsteken, kon ik helemaal door lopen naar voren en in de volgende rit al mee, omdat er nog iemand alleen was. Had ik even mazzel. En bij de volgende 8baan gebeurde hetzelfde, heel handigJ

Aan het eind van de middag was ik wel afgedraaid moet ik zeggen en erg moe, moet toch nog wel conditie opbouwen merk ik.

Dus maar weer onderweg terug naar Brisbane, hoorden we op de radio dat het wel heel erg gestormd had ik Brisbane, veel wateroverlast en een paar ongelukken gebeurd, nou dat hadden we dan weer gemist. Maar ik kon er bij mijnappartementwel wat van merken, de stoepen lagen vol drek en ook stond er water in het portiek van hetappartementencomplex. En toen ik in mijnappartementkwam kon ik zien dar er stroomstoring was geweest. Nouja alsdat alles is valt het wel mee.

Volgende dag lekker uitgeslapen en dan nu toch maar een poging wagen om naar Mount choot tha te gaan, dus ik de bus gepakt, maar tegen de tijd dat ik in het centrum aan kwam om over te stappen kwam het al met bakken uit de lucht zetten, dus dat werd het niet, ik even de stad in een een paraplu gekocht

Maar ja ik had nu eenmaal afgesproken om uit eten te gaan dus toch maar op weg. Ik onderweg naar het busstation (200m) maar het is mij niet gelukt om droog over te komen. En een paar kletspoten erbij, maar goed ik was niet helemaal doorweekt dankzij mijn net gekochte paraplu

Dus met de bus naar Roma street en daar naar het hotel gelopen. Ondertussen begon het al iets zachter te regen gelukkig. Mijn collega had ook een paraplu dus wij aan de wandel de stad in, leuk restaurantje opgezocht in Southbank en heerlijk gekletst en gegeten. Zo leer je je collega’s uit Groningen ook een beetje beter kennen en dat doe je dan aan de andere kant van de wereld

Na het eten samen nog een stuk gewandeld (het was ondertussen weer drooggeworden) en daarna weer de bus naar huis genomen. En toen was het weekend alweer voorbij.