De musicalWickedwas echt te gek, ik moest in het begin wel even wennen aan hetEngels, maar dat kwam snel goed. Ik kende het verhaal niet, maar het was echt leuk met erg veel humor. Ook heb ik mijn ogen uit gekeken, omdat er best veel mensen helemaal in het groen waren uitgedost. Heb het helemaal naar mijn zin gehad.

Toen brak hetEasterweekend aan, hier bijPatheoninAustraliëis goede vrijdag een feestdag, bijPatheonGroningen is dat niet zo, omdat ik officieel bij Groningen in dienst ben heb ik dus geen feestdag, maar omdat de rest van het bedrijf vrij was heb ik ook maar vrij genomen. Dus een lekker lang weekend voor de boeg. Heel veel mensen gaan dan op mini vakantie omdat het het laatste weekend is dat het nog mooi weer is, tis maar net wat je gewend bent. Ik had besloten om een autootje te huren en mij te wagen aan het links rijden. Eens moet toch de eerste keer zijn....kan ook weer van mijnbucketlist af.

Dus op naar het verhuur bedrijf op vrijdag morgen en mijn autootje opgehaald, de eerste bocht ging ik gelijk al de mist in, maar gelukkig kwam dat goed. Omdat ik mijn planning niet helemaal goed had moest ik eerst nog even langs huis om daar mijn spullen de pakken. Daar ging ik dan als eenkamikazedoor de stad heen, ik had gelukkig een navigatie systeem van een collega geleend, dat scheelde weer een beetje.Met veelomwegentoch thuis gekomen, omdat hier de meeste wegen 4 of 6baanszijn zat ik nog wel eens op de verkeerde baan. Als de navigatie dan aangaf dat ik naar rechts moest ben ik nogal eens rechtdoor gereden. Maar goed ik ben thuis aangekomen, en nog heel ook.

Toch vroeg ik mij toen wel even af waarom ik dit ook alweer leuk vond. Toch mijn spullen maar gepakt en de moed verzamelt om weer op pad te gaan. Ik wist dat de oprit voor de snelweg maar drie bochten hiervandaan was dus dat moest toch wel lukken.En dat was ook zo, eenmaal op de snelweg viel het allemaal wel mee, alhoewel ik eraan moest denken om niet te ver naar links te gaan op de rijbaan.

Maar ik was nu toch eindelijk onderweg naarMurwillumbahin de staat NewSouthWales, waar ik voor twee nachten een hotel had geboekt. Delaatste40 Km was heerlijk om te rijden via allemaal bergweggetjes, dus lekker veel bochtjes draaien (ik blijf toch een motor rijderhè) en dan leer je je plek op de weg wel kennen. Al met al kwam ik daar toch nog te vroeg aan, dus ik maar door gereden naar Mount Warning inWollumbinNationalPark, volgens een collega was dit een leuke berg om te beklimmen enduurdedat ongeveer 2-3hr. De weg ernaartoe was al een hele belevenis, je heb hier in dit gebied veelFloodways, wat dus in houd dat de wegen kunnen overstromen. Dit was ook wel het geval je moest dan van die smalle “bruggetjes”oversteken zonder relingoid, waar dan het water gewoon overheen liep. Dus voorzichtig oversteken dan maar. Daar aangekomen bleek de klim opMountWarning 4.5 km heen en ook 4.5km weer terug te zijn en duurde dat ongeveer 5 uur.Hmmmdat is wel andere koek.

Toch maar aan de klim begonnen, maar na een uur besloten om toch maar om te keren, a omdat ik alleen was,bik toch niet genoeg drinken bij mij had, c mijn conditie nog niet top was endik boven toch niet van het uitzicht kon genieten omdat het zwaar bewolkt was. Omdat het de laatste tijd veel geregend had, was het ook vrij modderig, dus binnen no time zaten mijn benen compleet onder de blubber....maar ja dat kan mij dan niet zoveel schelen. Daar hou ik van.

Bij het hotel/hostel zaten de mensen mij wel een beetje aan te kijken, maar wat geeft het. Deeigenaressekwam ook aan zetten in een jogging broek en eenT-shirt dus zo erg was het niet. Ze gaf me een hele toer door het Hotel, inclusief alle nooduitgangen en ze liet me ook zien waar ze uit kwamen. Dat gebeurd nou niet zo vaak meestal moet je dat zelf maar uitzoeken. Ze voeg nog wel wat mij hier bracht omdat het metPasennooit mooi weer was in deze omgeving, jazoietshad ik ook begrepen van mijncollega'sdie zeiden op donderdag dat het altijdregent metPasen......lekker dan.

Murwillumbahwas alleen een beetje uitgestorven omdat het goede vrijdag was was alles gesloten op 1Indischrestaurant na, dus je raad het al ik hebIndischgegeten.

Toen ik op mijn telefoon keek om te kijken hoe laat het in Nederland was kwam ik er achter dat er een uur extra tijdsverschil was metBrisbanein de staatQueensland. Oh jatuurlijkdat heb je hier natuurlijk ook nog. Dat geven ze niet aan bij de grensovergang. Maar scheelt kon ik wel wat eerder na bed toe, omdat ik toch best moe was van dat autorijden en het wandelen.

En toen was het alweer zaterdag, deze dag stond er een tripje naarSpringbrookNationalPark op de planning, om het dan makkelijk te maken ligt dat weer inQueensland. Ik had op het werk al een kaartje uitgedraaid en het leek mij wel leuk om dePurlingbrookfallsCircuit te gaan lopen. Waar ik dan natuurlijk geen rekening mee had gehouden dat ze routes konden af sluiten omdat het te veel geregend had, je kon een klein stukje de route op om te kijken naarPrulingbrookfall. Een beetje teleurgesteld weer naar de auto en op weg naar het volgende punt. De best of alllookout, hoewel ik niet dacht er heel veel te kunnen zien, omdat het mega bewolkt was, het was maar een tochtje van in totaal 700m wandelen heen en ook weer terug.Iddwas er niet heel veel te zien, maar ik kon mij wel inbeelden dat het mooi moest zijn, onderweg had je nog wel deAntarcticBeechTrees, of te wel een hele grote boom , die je kon bekijken.

Weer in het autootje gestapt en op naar de Canyon look out op zoek naar meer geluk. Eninderdaadhier kon je heel wat meer zien, alhoewel het nog steeds mega bewolkt was. Maar je kon hier al meerder watervallen zien. Hier had je eenTwinfallscircuit van 5 km of een van 16 km wat mij weer iets te veel van het goede leek. Advies op de borden was een regenjas en goede schoenen + eten en drinken mee te nemen. Tja die regenjas had ik niet maar een paraplu wel, dus ik maar begonnen aan de 5 km. Wat was dit geweldig, ik kwam al gauw aan bij de eerste waterval. Hier kon je boven aan over een bruggetje eroverheen lopen. Hierna een eindje verder gelopen en afgedaald om onderaan de waterval terecht te komen, en hier moest je er dus onderdoor, nu begreep ik de regenjas wel, dus ik met mijn kleine parapluutje er maar onderdoor gelopen. Blijft altijd indrukwekkend dat bulderende water.

Na even genoten te hebben weer verder aan de wandel gegaan, het waren wel hele smalle paadjes op smallerichelsaf en toe, vooral niet naar beneden kijken ( geen zorgen moeders als ik dit schrijf ben ik alweer veilig thuis inBrisbane, en we hebben algeskypeddus bewijs heb je). Daarna kwam ik bij het volgende natuurschoon hele mooie overhangende rotsen, wat was ik in mijn hum, hier hou ik dus van. Doordat het veel geregend was was ditrainforestwel op zijn mooist, van veel rotswanden liep het water ook gewoon naar beneden, ja echt een regenwoud. Onderweg nog een paar kleinere watervallen tegen gekomen, om vervolgens bij deTwinfallaan te komen wat een geweld super gaaf, ondertussen zat deze dame al aardig onder de blubber en daar kwamen nu ook nog een paar natte voeten bij, het water liep volledig over het pad heen, tja en om verder te kunnen moest je toch door het water,brrdat was best koud moet ik zeggen. Vervolgens kwam ik aan bij een spelonk in de rotsen waar ik doorheen moest, wat een leuke tocht is dit. Toen kwam nog bij derainbowfallen natuurlijk weer de klim omhoog. Tijdens de klim omhoog kwam ik ook in aanraking met een bloedzuiger, ja je moet alles een keer mee maken toch? De project manager van Groningen die hier ook was wezen wandelen had mij al gewaarschuwd en ook de collega’s op het werk. Dus ik op hum advies een potje zout mee genomen, omdat ze net als de naaktslak hier niet van houden, dus ik snel wat zout erop gegooid en klaar is kees. Dat was de eerste en delaatstebloedzuiger gelukkig. Boven aangekomen nog even van het uitzicht genoten, ondertussen kon je een klein beetje meer zien, je kon zelfs door een kleine spleet in de wolken surfersparadiseaan de kust zien. Bij de look out stond een kleinCafe/ tea houseRosellasgenaamd, leek een beetje op een blokhut, ik hier naar binnen een een drankje besteld, toen zag ik ook een heerlijkebrownieliggen, dat had ik wel verdiend na zo’n tocht. Dus ik als lunch maar eenbrowniegegeten. Sorry Ramona die van Costa Rica kon hier niet aan tippen, hij was echtheeeeerlijk. Uiteindelijk kwam deeigenaressenog even bij mij zitten, je geloofd het niet maar was echt eenschattigklein oud vrouwtje met een megabochel, daardoor had ik een beetje het gevoel in een sprookje terecht gekomen te zijn.

Toen stond er nog een punt op de agenda, Thenaturalbridge. Dit was wel weer een stukje rijden , maar wel in de goede richting. Helaas was hier ook een deel van de route afgesloten, maar ja dat doen ze natuurlijk niet voor niets. Veiligheid voor alles.

Wat hield dat nu in dienaturalbridge, de waterval had een gat ik de rotsen geslagen waardoor het water nu onder een deel ervan heen liep. Al met al een lekker dagje zo, iets meer dan 10km gewandeld en dat in de bergen. Hierna weer naar het Hotel gereden, weer heerlijk door hetheuvelachtigberglandschap met allemaal beekjes.

Hier aangekomen lekker onder de douch gestapt en alle blubber er weer afgespoeld. Aangezien er nog steeds niet veel meer open was dan het Indisch restauranthier maar weer gegeten.

Toen ik op zondag weer op mijn mobiel keek, bleek in NewSouthwalesde wintertijd ingegaan te zijn, om het allemaal even makkelijk te maken.....
Op zondag mijn spullen ingepakt en aan de terug weg begonnen, maar dan wel viaBinnaburrainLamingtonnationalpark. Hier decavescircuit gelopen van weer 5 km. Dit was ook weer erg mooi, maar kan niet tippen aanSpringbrook. Het was wel weer een pittig tripje,ongveer2,5 km aan een stuk de berg op, dat ben ik dan toch nog niet helemaal gewend, zijn echte kuiten bijters.

Maar weer heerlijk genoten van de omgeven. Nog even doorgereden naarTamborinemountainwaar ik ook weer van prachtige uitzichten heb genoten onder andere weer op SurfersParadise. En daarna weer op naarBrisbane. En toen bedacht ik mij ineens dat nu ik toch een auto had, ik ook wel even naar MountCootthakon om de stad te bekijken bij avond licht, dus snel even langs huis om een douch te pakken en door te gaan. Wat blijft dit toch een mooi gezicht. Opeens zag je ook de maan opkomen, heel bijzonder, je kent de zonsopgang maar eenmaanopgangboven de stad, heel gaaf om te zien. Dus natuurlijk een paar plaatjes geschoten. En toen kon ik aan de terug weg beginnen en dat was in het donker door de stad heen, in de stad blijft het toch wel het lastigste om de goed baan te pakken, maar heb het overleefd en weer veilig thuis.

En toen had ik nog een dagje over om wat leuks te gaan doen. Ik ben samen met Kylie een collega vanQCnaarCoollangattabeachgeweest, wat een mooie stranden en wat een heerlijk warm water. Lekker ontspannen dan een intensief weekendje in de bergen. En toen was het weekend alweer voorbij gevlogen.