Week 3 is alweer aangebroken, kwam ik maandag morgen op het werk, bleek de lift stuk te zijn. Helaas is mijn kantoor op de 6^everdieping, dus dat werd een lekker klimmetje naar boven. Dat was vorige week ook al een keer het geval dus ik wist waar ik aan begon. Maar omdat mijn verkoudheid weer erger was geworden werd het een hele uitdaging. Toen ik onderweg op de 4^everdieping aan het uitrusten was kwam ik een paar collega’s tegen die me aanmoedigde. Toch maar even doorzetten dan.

Toen ik op dinsdag boven kwam zei de secretaresse dat ik mazzel had en dat de lift net weer gemaakt was nadat ie weer buiten gebruik was. Hebben z hier echt een super modern gebouw met dus echt eenverrottelift. Nou ikhad anders wel beneden gewacht tot hij het weer deed. Die trappen ging ik niet meer redden. Vandaag toch maar even met Kay van personeelszaken naar de dokter geweest, omdat de verkoudheid nu wel erg hardnekkig is en ik zo extreem benauwd was. De dokter vond mijn longen niet heel goed klinken, ook ergastmatisch, zei vragen of ik als kind astma had gehad, nee bij mijn weten niet. Dus nu aan een 15 daagse antibiotica kuuren een inhalator en nu hopen dat het maar beter wordt. Gelijk een verwijzing meegekregen voor een long foto mocht het op vrijdag niet beter zijn, moest ik die wel even laten maken. Op woensdag uiteindelijk maar ziek naar huis gegaan omdat het echt niet meer ging, mijn hele lijf moest werken om lucht te krijgen,en ik stond te trillen op mijn benen, toch maar even rust pakken anders kom ik er nooit vanaf. Toen ik dat net besloten had, belde de directeur vanuit de USA mij op mijn mobiel om te zeggen dat ik naar huis moest gaan...de tam tam gaat snel de wereld over. Een collega (Flor) was zo lief om mij even naar huis te brengen, en ze gaf me gelijk een bakje met eten mee zodat ik niethoefdete koken ‘s avonds. Van de directeur mocht ik ook wel een taxi bellen maar dat vond ik weer een beetje te.

Vervolgens lig ik thuis op de bank, in mij onderbroek en eenhemdje(omdat het hier toch best heel warm is) zie ik ineens allemaal kabels voor mijn balkon naar beneden komen. Ik dus toch maar snel een rokje aan getrokken,bleken ze bezig te zijn om hetappartementencomplex te schilderen en had ik ineens een paar mannen voor mijn balkon slingeren. Dat heb ik weer.

Op vrijdag dan toch maar een foto laten maken bij Qscan, dus ik de bus gepakt die kant op, vervolgens was wel even een gepuzzel om het juiste gebouw te vinden, maar uiteindelijk gelukt.

Moest natuurlijk weer allerlei formulieren invullen omdat je van “oversees” bent, maar dat had ik natuurlijk al een keer bij de huisarts gedaan, dus dat was deze keer niet zo lastig. Was gelukkig vrij vlot aan de beurt. Maar het blijft grappig hoe mensen mijn naam uitspreken, en dan vragen ze vervolgens of ze het juist hebben uitgesproken, ik zeg dan maar ja of het kan er mee door. Sommigen willen dan horen hoe het wel moet en elke keer kijken ze me aan van laat maar. Vervolgens moest ik weer even wachten in de wachtkamer, bleek dat ik de foto’s mee kreeg in een envelop, maar verder geen uitleg of zoiets... Sta je dan op straat met een paar longfoto’s. Gelukkig was de huisarts niet ver hiervandaan dus ik maar met die envelop die kant op om te vragen wat ik er mee moest. Toen ik daaraan kwam kon ik als ik evenwachtteweer even bij de huisarts langs. Zogezegd zo gedaan, zat ik dus voor de tweede keer in 1 week bij huisarts, Ze vond de longen nog steeds niet heel super klinken, maar ik had gelukkig geenlongontsteking, zij weer vragen of ik zeker wist dat ik als kind geenastma had gehad. Nee (maar ik ‘s avondstoch maar even mijn moeder een app gestuurd om even na te vragenJ, maar dat was idd niet zo). Dus voor drie dagen nog een extra antibiotica erbij..

Vervolgens kreeg ik de foto’s gewoon weer mee naar huis, hou ik er toch nog eensouveniraan over.

Heel veel collega’s waren toch wel een beetje bezorgd om mij, dus ik kreeg regelmatig een SMS van collega’s om te vragen hoe het ging en of ik ietsnodig had, dan kwamen ze dat wel langs brengen. Wat wel weer heel liefis. Maar zaterdag begon ik te vernemen dat de medicijnen een klein beetje begonnen te helpen. Gelukkig.

Het thuis zitten begon me ondertussen ook wel een beetje te vervelen en daar krijg je alleen maar Heimwee van, en Flor die me van de week thuis had gebracht, had me toen al gevraagd, dat wanneer ik zaterdag weer beter was het misschien wel leuk was om met haar bij haar kinderen te kijken naar declubkampioenschappenzwemmen. Dus ik maar een berichtje gestuurd, dat ik die kant wel op wauw komen en hoe ik er dan moest komen, maar omdat iknog niet helemaal super fit was kwam ze me wel ophalen, top.

Wij vervolgens bij haar thuis de kinderen opgepikt en op naar het Zwembad bij Indooroopilly state school, Robert Cusack pool. En dan moet je niet denken dat het een indoor zwembad is, want dat is dus niet zo . Dus wij daar ‘s middags bij haar twee Jongens Carlos en Caiden wezen kijken, wat erg leuk was om te zien. Ook was er nog een meisje van 10 van de zwemclub die haar haar ging afscheren voor Kinder kanker. Als eerst werden haar twee vlechten er afgeknipt om te doneren voor een pruik en vervolgens de rest geschoren, zo stoer vind ik dat.

De beide jongens kwamen met medailles thuis, dus was al met al een gelaagde middag.
eind van de dag haar man Bradley nog even ontmoet. Maar ondanks het niks doen was ik weer aardig moe en kon ik mooi op tijd mijn bed in.

Ik had op zondag eigenlijk naar Mount coot tha gewild, maar daar heb ik maar van afgezien en in de buurt maar een rondje gelopen. En tegenzonsondergangmaar weer even wezen fotograferen bij Kangaroo point. Kom ik daar aangelopen, staan er werkelijk waar 5 touringcar bussen vol mettoeristen. Tja ik begin nu me ondertussen al geentoeristmeer te voelenJ. Maar die bussen bleven maar komen en gaan, dus zondag avond is niet de beste avond om daar te gaan fotograferen

Deze avond stond er wel voor het eerst Skippy op het menu. Tja nu je hier toch bent moeten we dat ook maar een keer eten, en in verhouding is het vlees goedkoper dan kip en rund.

Verder heerlijk om mijn balkon gezeten en een boek gelezen, tja en je kan hier heerlijk de hele avond buiten zitten in eenhemdjeen korte broek..

Jeverneemtal wel dat de luchtvochtigheid af neemt en dat het aangenamer aanvoelt, blijft nog steeds rond de 30 graden, maar het begint een beetje af te koelen

Week 4

Tja vandaag toch maar weer naar het werk. En je voelt hem al aankomen natuurlijk. DE LIFT WAS WEER STUK !!!!!!!

Ik ben gekke henkie niet, ik overleef dat nu echt nog niet. Ik dus een collega een sms gestuurd om te vragen hoe laat de lift het weer deed en dat ik beneden zat bij TRI om thee te drinken. Ondertussen kwam ik een collega tegen van een andere afdeling die me de trappen wees, ik maar aangegeven dat dat geen optie was.

Gelukkig kwam er gauw een SMS terug met de optie dat ik wel via het magazijn kon komen en via de andere lift kon komen. (die word normaal alleen voor goederen en voor werknemers gebruik om naar de productie te gaan) Dus ik om het TRI gebouw heen gelopen naar de achterkant, kon ik via die weg met de lift omhoog. Uiteindelijk was de lift pas om 13 hr weer gemaakt, maar dit keer waren er grote onderdelen vervangen.

Tegentweeënging het lampje wel weer uit, dus maar op tijd naar huis gegaan.

Deze dinsdag was het St Patricks day (Iersefeestdag). Op het werk was het versiert mer groene slingers en posters met Happy St Patricks day. Veel mensen hadden Groene kleren aan , en mensen hadden groene lekkernijen mee genomen. Ik was het een beetje vergeten omdat ik niet fit was, maar gelukkig vonden ze dat niet erg. Deze dag ook maar weer op tijd naar huis gegaan.

Op woensdag weer volledig aan het werk gegaan, ik was op een gegeven moment even op het lab bezig, kom ik terug op het kantoor ( we hebben 1 groot kantoor voor het hele bedrijf) helemaal leeg, niemand te bekennen, Nou kan ik je vertellen dat je dan wel even raar staat te kijken. Bleek dat we een presentatie hadden van de kwartaal cijfers, en die houden ze altijd in het TRI gebouw, maar ik had die uitnodiging natuurlijk niet gehadJOok niemand die het je verteld, maar ja volgende keer beter...

Donderdag kregen we bezoek van een grote klant van ons en hiervoor was ook de Project manager vanuit Groningen overgekomen. Wat wel weer even leuk was om een bekende vanuit Groningen te zien. Dus wij even een kort kletspraatje gemaakt, maar omdat ik zo gewend bent om op het werkEngelste praten was hetNederlandssoms lastig, wat ook mijncollega'swas opgevallen die mij vervolgens een beetje uitlachten ;)
Gelukkig voelde ik mij deze dag voor het eerst weer een heel stuk fitter, eindelijk ook weer 5 uur achterelkaar geslapen dus dat scheelt ook een stuk. De collega’s viel dat ook op, zelfs mensen die ik nog helemaal niet eerder had gezien zeiden ineens je klinkt weer een stuk beter, tja omdat je met z’n allen op 1 kantoor zit zijn mijn hoest buien dan ook aan niemand ontgaan. Op Vrijdag morgen hadden we Birthday morning. Dan nemen alle mensen die in maart jarig zijn wat lekkers mee naar het werk als traktatie, en dan word er Happy Birthday gezongen voor de jarigen en dan worden de verjaardagen gevierd.
De week vloog al met al weer snel voorbij, Vrijdag avond had ik even geen zin om thuis te zitten dus de bus gepakt en de stad in gegaan. Dit is altijd een leuke avond om de stad in te gaan omdat er dan van alles te doen is. In het centrum zijn er dan verschillende straat artiesten bezig. Op de hoek bijVictoriamall staat er altijd een auto met een muziekinstallatiedie Salsa enmerengueetc draait en hier staan heel veelmensendanopstraatte dansen.
In southbank is er een kleine markt met allemaal kraampjes erg leuk om doorheen te wandelen, en verder kon je een klein beetje mee genieten van de muziek van Ed Sheeren die een concert gaf ik Brisbane.

Op zaterdag toch maar de gok gewaagd en ben ik met Flor en de kinderen naar het pret park Movie World geweest, (ik heb een pas gekocht maar je tot en met juni onbeperkt in 3 verschillende pretparken kan, dus kan ik ersowiesodrie uitproberen). Dekinderenwouden graag lunchen bij de Mc Donalds, dus wij daar heen. Carlos wou graag een Big Mac, ik dacht al hoe krijgt zo’n kind dat weg, maar hier zijn de big mac’s niet zo big als inNederland dus toenbegreepik het welJHelaas tegen de tijd dat we daar aankwamen kwam het met bakken uit de hemel zetten, dus alleen van de auto naar de ingang lopen waren we al doorweekt. Toch maar even naar binnen nu we er toch zijn. En omdat we allemaal zo'n pas hadden, konden we altijd een andere keer terug komen.

Alle buitenattractieswaren dicht, maar gelukkig waren er ook een paar binnen. Dus uitstekend vermaakt in de Scoobi Doo 8baan die binnen in het donker was. Deze was defavorietvan Carlos (10) dus daar heb ik uiteindelijk6keeringezeten. Vervolgens ook een keer of vier in de botsauto’s gezeten met Caiden (7) geweldig leuk was dat ook.

Uiteindelijk knapte het weer toch weer op en konden we ook nog in deattractiesbuiten. Omdat heel veel mensen al naar huis waren gegaan, was het erg rustig in het park en hoefde je helemaal niet zo heel lang te wachten bij deattracties. Omdat de kinderen nog te klein waren voor de groteattractiesbuiten ben ik daar uiteindelijk alleen in geweest, wat ook wel weer zijn voordelen heeft.

Ik stond namelijk bij de superman (die gaat erg snel maar super leuk) achter in de rij. Riep een medewerker is er ook iemand die hier alleen is? Ik mijn hand opsteken, kon ik helemaal door lopen naar voren en in de volgende rit al mee, omdat er nog iemand alleen was. Had ik even mazzel. En bij de volgende 8baan gebeurde hetzelfde, heel handigJ

Aan het eind van de middag was ik wel afgedraaid moet ik zeggen en erg moe, moet toch nog wel conditie opbouwen merk ik.

Dus maar weer onderweg terug naar Brisbane, hoorden we op de radio dat het wel heel erg gestormd had ik Brisbane, veel wateroverlast en een paar ongelukken gebeurd, nou dat hadden we dan weer gemist. Maar ik kon er bij mijnappartementwel wat van merken, de stoepen lagen vol drek en ook stond er water in het portiek van hetappartementencomplex. En toen ik in mijnappartementkwam kon ik zien dar er stroomstoring was geweest. Nouja alsdat alles is valt het wel mee.

Volgende dag lekker uitgeslapen en dan nu toch maar een poging wagen om naar Mount choot tha te gaan, dus ik de bus gepakt, maar tegen de tijd dat ik in het centrum aan kwam om over te stappen kwam het al met bakken uit de lucht zetten, dus dat werd het niet, ik even de stad in een een paraplu gekocht

Maar ja ik had nu eenmaal afgesproken om uit eten te gaan dus toch maar op weg. Ik onderweg naar het busstation (200m) maar het is mij niet gelukt om droog over te komen. En een paar kletspoten erbij, maar goed ik was niet helemaal doorweekt dankzij mijn net gekochte paraplu

Dus met de bus naar Roma street en daar naar het hotel gelopen. Ondertussen begon het al iets zachter te regen gelukkig. Mijn collega had ook een paraplu dus wij aan de wandel de stad in, leuk restaurantje opgezocht in Southbank en heerlijk gekletst en gegeten. Zo leer je je collega’s uit Groningen ook een beetje beter kennen en dat doe je dan aan de andere kant van de wereld

Na het eten samen nog een stuk gewandeld (het was ondertussen weer drooggeworden) en daarna weer de bus naar huis genomen. En toen was het weekend alweer voorbij.